mobile.ir - مرجع موبایل ایران

انتظارها از سری نوت در محصولات سامسونگ در طی سالیان اخیر با پشت سر گذاشته شدن مشکلاتی که در صدر آن‌ها ماجرای گلکسی نوت7 قرار داشت حالا بسیار بالا رفته و هر سال در میانه تابستان کاربران بی‌شمار علاقه‌مند به این برند، برای مشاهده بالاترین امکانات و قابلیت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از این رده، لحظه‌شماری می‌کنند. جدیدترین نسل این سری با نام گلکسی نوت10 چندی پیش در مراسمی در نیویورک در قالب دو گوشی متمایز گلکسی Note10 و گلکسی Note10+ همراه با نسخه‌های 5G هریک رونمایی شدند.

سامسونگ در طی حیات سری نوت در سال‌های گذشته، هر سال تنها یک گوشی مشخص را به بازار عرضه کرده بود و این نخستین باری‌ست که در این خانواده بیش از یک گوشی معرفی می‌شود. گلکسی نوت10 و نوت10 پلاس از لحاظ طراحی و امکانات، تقریبا هیچ تفاوتی خاصی با یکدیگر ندارند اما با کاهش ابعاد صفحه‌نمایش در نسخه عادی و به طبع آن کاهش ظرفیت باتری با نمونه کوچک‌تر و تا حدودی خوش‌دست‌تری روبرو می‌شویم. گلکسی نوت10 همچنین برای اولین بار با صفحه‌نمایش کوچک‌تری نسبت به سری S10 پیشین ارائه می‌شود جایی‌که صفحه‌نمایش 6.4 اینچی S10+، یک دهم اینچ بزرگ‌تر از صفحه‌نمایش نوت10 است.

در طراحی نوت10 با وجود آنکه به روشنی می‌توان از حضور پر رنگ سری S10 در مواردی مثل طراحی صفحه‌نمایش و ناچ داخلی، جنس بدنه و دوربین‌های سه‌گانه بخش پشتی سخت گفت اما این تمامی ماجرا نیست و المان‌های متمایزکننده متعددی، نوت10 و نوت10 پلاس را به نمونه‌های پیشرفته‌تری نسبت به پرچمداران پیشین سامسونگ بدل می‌کنند. با وارد کردن نوت9 سال گذشته به این مقایسه، نکات برجسته سری نوت10، با وضوح بیشتری خودنمایی می‌کنند جایی‌که حاشیه‌های اندک بالا و پایین صفحه‌نمایش، کاهش مشخص ابعاد و وزن، ارتقاء ظرفیت و سرعت شارژ باتری و قابلیت‌های جدید قلم S Pen از جمله این تفاوت‌ها به حساب می‌آید.

سری نوت10 با این وجود همچنان دیوایس بزرگ، سنگین و گران‌قیمتی محسوب می‌شود که حتی در مقایسه با سری S10 نیز، کاربران خاص و حرفه‌ای‌تری رده اسمارت‌فون را هدف گرفته است؛ افرادی‌که Productivity و تولید محتوا بیش از پیش، کاربری اصلی آن‌ها را تشکیل می‌دهد. میزان افزایش قیمت گلکسی نوت10 البته امسال کمتر از سال گذشته بوده و با وجود افزایش حافظه رم و حافظه داخلی، قیمت کمتری برای آن در مقایسه با نوت9 در نظر گرفته شده است.

سامسونگ گلکسی Note10+ با نام مدل SM-N975F/DS با 12 گیگابایت رم و 256 گیگابایت حافظه داخلی موضوع بررسی این نوبت است. گلکسی Note10+ از سوی فروشگاه آمیتیس برای بررسی در اختیار ما قرار گرفت.

جعبه محتویات

Note10+ در جعبه مشکی آشنایی عرضه می‌شود که در نگاه اول تغییر چندانی نسبت به آنچه در سری S10 و البته Note9 سال گذشته دیده بودیم ندارد. این جعبه البته فاقد کاور اضافه حاضر در Note9 بوده و از این لحاظ بیشتر به S10 شباهت دارد. روی این جعبه همچنان تصویری از قلم دستگاه و نام مدل دیده می‌شود با این تفاوت که این بار قلم گوشی هم‌رنگ جعبه بوده و برخلاف نوت9 تأکید چندانی بر آن نشده است.

موارد درون این جعبه به‌جز یک مورد با تغییر خاصی نسبت به گذشته روبرو نشده و همچنان به جز خود دستگاه و نوشته‌های راهنما به شاژر، هدست سیمی AKG (با بالشتک‌های اضافی با اندازه‌‌های کوچک‌تر و بزرگ‌تر)، دو مبدل USB-C (برای تبدیل به USB فول‌سایز و microUSB)، آچار دسترسی به اسلات سیم‌کارت/کارت حافظه، دو سری اضافه برای قلم S Pen با ابزار خارج کردن سر قلم و نهایتا کابل USB بر می‌خوریم که هر دو سر آن از نوع USB-C است. یک نکته جدید در این بخش افزوده شدن یک کاور شفاف انعطاف‌پذیر است که با توجه به جذب بالای اثر انگشت در بدنه براق دستگاه، گزینه جذابی برای برخی کاربران به حساب می‌آید.

هدست AKG همراه گوشی از لحاظ ظاهری و عملکردی دقیقا همان نمونه‌ای‌ست که پیش از این همراه با نوت9 و سری S10 دیده‌ایم با این تفاوت که این بار پورت اتصال آن به USB-C تغییر کرده و این موضوع از واقعیت تلخی به نام حذف جک 3.5 میلی‌متری هدست در نوت10 خبر می‌دهد.

تغییر مهم دیگر در این بخش به شارژر گوشی تعلق دارد که توان آن بالاخره پس از مدت‌ها از 15 وات سابق به 25 وات (9 ولت و 2.77 آمپر) ارتقاء پیدا کرده است. گلکسی نوت10 پلاس به گفته سامسونگ از شارژر پر سرعت‌تر دیگری نیز با توان 45 واتی نیز پشتیبانی می‌کند که البته باید به صورت جداگانه تهیه شود.

طراحی ظاهری

نوت10 پلاس، گوشی بزرگ و کاملا براقی‌ست که از لحظه در دست گرفتن تا پوشیده شدن آن با اثرات انگشت تنها چند ثانیه به شما فرصت می‌دهد. صفحه‌نمایش بزرگ سرتاسری و لبه‌های خمیده‌ای که در هر دو سوی گوشی تکرار شده‌اند، حس نرم لطیفی را در دست ایجاد می‌کند و البته به همان نسبت امکان لیز خوردن و سقوط را نیز تقویت کرده می‌کنند.

بخش رویی، تفاوت خاصی را با آنچه در S10+ و نوت9 دیده بودیم نشان نمی‌دهد و در اینجا نیز لبه‌های جانبی صفحه‌نمایش کاملا به کناره‌ها، خمیده شده‌اند.

با روشن کردن صفحه‌نمایش اما تفاوت اصلی این گوشی و عاملی که در یک نگاه، نوت10 پلاس را از هر گوشی دیگری از سامسونگ، متمایز می‌کند دیده می‌شود؛ دوربین سلفی دستگاه همانند سری S10 به صورت پانچی درون صفحه‌نمایش قرار دارد اما این‌بار به جای کناره سمت چپ، این دوربین به مرکز بخش بالایی منتقل شده و یک ترکیب متقارن را به نمایش می‌گذارد. ابعاد لنز دوربین نسبت به S10 کاهش پیدا کرده که این موضوع با وجود آنکه در زمینه عکاسی به ضرر نوت10 تمام شده (بیشتر در این مورد در بخش دوربین) اما این حفره حالا کمتر سر راه بوده و چندان آزاردهنده به نظر نمی‌رسد.

نکته مثبت دیگر در طراحی بخش رویی به کاهش حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش تعلق دارد که حالا حتی نسبت به S10+ نیز کمتر شده و نسبت صفحه‌نمایش به بدنه را بیش از پیش افزایش داده است.

تحول اصلی در طراحی گوشی در بخش پشتی آن رخ داده که ظاهر آن را متفاوت از S10 و Note9 و مشابه نمونه‌ای چون Galaxy A70 نشان می‌دهد؛ دوربین‌های سه‌‌گانه این بخش که برای اولین بار در یک گوشی سری نوت ظاهر شده‌اند به جای قرارگیری به صورت افقی در مرکز بخش بالایی، حالا به فرم عمودی به کناره سمت چپ منتقل شده‌اند و اجزای مرتبط با آن‌ها همچون فلش LED و دوربین ToF نیز در کنار این مجموعه جای گرفته‌اند. لنزهای سه‌گانه دوربین همچنان اندکی برآمده هستند اما این برآمدگی اندک تأثیر چندانی در لق خوردن دستگاه هنگام قرارگیری آن روی میز ندارد. از سنسور اثر انگشت در اینجا خبری نیست و با انتقال آن به درون صفحه‌نمایش با ظاهر یک‌دستی در بخش پشتی روبرو می‌شویم. بدنه براق این قسمت به خصوص در نسخه مشکی در اختیار ما به سرعت با اثرات انگشت فراوان پوشیده می‌شود.

نوع طراحی و اجزای جانبی در کناره‌های نوت10 پلاس تغییرات مهمی را نسبت به گذشته نشان می‌دهد که از برخی به عنوان نکات مثبت و از بعضی دیگر می‌توان به عنوان نکات نسبتا منفی یاد کرد. به عنوان اولین نکته و پیش از همه چیز باید به غیبت جک 3.5 میلی‌متری هدست اشاره کرد که برای اولین بار در یک گوشی پرچمدار سامسونگ رخ می‌دهد. حذف جک هدست از نوت10 در حالی رخ می‌دهد که سامسونگ خود زمانی به عنوان مدافع حضور این پورت و از منتقدان حذف آن در دیگر گوشی‌ها، به خصوص آیفون‌های اپل بود. اگر حذف جک هدست را نکته منفی مشخصی در این بخش محسوب کنیم حذف دکمه Bixby از نگاه بسیاری از کاربران خبر مسرت‌بخشی به حساب می‌آید؛ دکمه اختصاصی دستیار هوشمند سامسونگ که در نوت9 و S10 در زیر کلید دوگانه تغییر صدا قرار داشت و بارها و بارها به اشتباه به جای کلید پاور فشرده می‌شد حالا حذف شده و با کنار گذاشتن آن دیگر مشکل فشردن اشتباه این کلید وجود ندارد. با حذف بیکسبی، کلید زیر دکمه تغییر صدا در کناره سمت چپ به عنوان کلید پاور عمل می‌کند اما این دکمه عملا برای کاربران راست‌دست از لحاظ ارگونومی در جایگاه مناسبی قرار نگرفته و دسترسی به آن آسان نیست.. دیگر تغییر این بخش نوع حاشیه زیرین دکمه‌های پاور و تغییر صداست که با طراحی زیباتری نسبت به گذشته همراه شده‌اند.

تغییر شکل ظاهری دو بخش بالایی و پایینی گوشی، دیگر نکته جدید در طراحی نوت10 به حساب می‌آید؛ این دو بخش که البته همچنان با نوار باریکی به شاسی مرکزی متصل شده‌اند کاملا تخت و بدون برآمدگی در نظر گرفته شده و از این لحاظ طراحی جدیدی را به نمایش می‌گذارند.

در بخش بالایی گوشی، حفره جدیدی به چشم می‌خورد که ممکن است در ابتدا با درگاه اینفرارد اشتباه گرفته شود؛ این حفره در حقیقت محلی برای پخش بهتر صدا و ایجاد افکت استریو در گوشی در نظر گرفته شده و به بهبود صدای پخش شده از اسپیکر اصلی کمک می‌کند.

گلکسی نوت10 پلاس در یک نگاه از طراحی رضایت‌بخشی برخوردار است که کاهش چشمگیر حاشیه‌های بالا و پایین صفحه‌نمایش و مدیریت ابعاد و وزن، برجسته‌ترین نکات قابل ذکر در مورد آن را تشکیل می‌‌دهند. جذب بیش از اندازه اثرات انگشت و انتقال دکمه پاور به سمت چپ از جمله نکات منفی قابل ذکر در مورد طراحی این گوشی هستند.

ابعاد و وزن

سایز صفحه‌نمایش گوشی‌های سری نوت از ابتدا تاکنون تقریبا هر ساله افزایش پیدا کرده و این افزایش بدون در نظر گرفتن عضو کوچک‌تر سری نوت10، بار دیگر در نوت10 پلاس نیز به خوبی ادامه پیدا کرده است. افزایش 0.4 اینچی ابعاد صفحه‌نمایش در نوت10 پلاس، نیاز به تغییرات گسترده در نوع طراحی دستگاه را برای جلوگیری از افزایش بی‌رویه اندازه آن ضروری ساخته و از همین رو، در حاشیه‌های بالا و پایین صفحه‌نمایش، تغییرات مناسبی روی داده است. ابعاد گلکسی نوت10 پلاس برابر با 7.9×77.2×162.3 میلی‌متر است که در مقایسه با نوت9 دستاورد بزرگی را برای سامسونگ نشان می‌دهد. نوت10 پلاس با 0.4 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، در طول و عرض، به‌ترتیب تنها 0.4 و 0.8 میلی‌متر از نوت9 بزرگ‌تر است که این موضوع به خوبی تأثیر کاهش حاشیه‌های عمودی و انتقال دوربین سلفی به دورن صفحه‌نمایش را نشان می‌دهد.

ضخامت تنها 7.9 میلی‌متری این مدل نیز تکته مثبت دیگری‌ست که در مقایسه با نوت9 با ضخامت 8.8 میلی‌متری تغییر بزرگی را رقم زده است. وزن این مدل به 196 گرم می‌رسد که 5 گرم سبک‌تر از نوت9 است و این در حالی‌ست که ظرفیت باتری، 300 میلی آمپر ساعت نیز افزایش پیدا کرده است.

صفحه‌نمایش

در گلکسی نوت10 پلاس از یک صفحه‌نمایش 6.8 اینچی با وضوح 1440×3040 پیکسل (QHD+ در نسبت 19:9) استفاده شده که تراکمی برابر با 498 پیکسل در هر اینچ را ارائه می‌کند. فناوری ساخت این پنل درست همانند سری S10 از نوع جدید Dynamic AMOLED است و از نمایش محتوای HDR10+ نیز پشتیبانی می‌کند. سامسونگ طبق رویه چند سال گذشته وضوح این صفحه‌نمایش را به صورت پیش‌فرض روی فول اچ‌دی پلاس تنظیم کرده که روی دوام باتری تأثیر مثبتی بر جای می‌گذارد اما جدا از آنکه آگاه نساختن کاربر از این تصمیم چندان جالب به نظر نمی‌رسد در برخی موارد مثلا بازی‌های محتاج به وضوح بالا نیز، به نفع کیفیت کاربر نخواهد بود.

نام تجاری Dynamic AMOLED صفحه‌نمایش نوت10 پلاس همانطور که در رابطه با سری S10 نیز اشاره شد برخلاف تصور تنها یک تغییر نام ساده نبوده و تغییرات و بهبودهای متعددی در آن به چشم می‌خورد اولین نکته مهم در رابطه با این صفحه‌نمایش به حداکثر روشنایی آن تعلق دارد که نسبت به گذشته با افزایش روبرو شده است.

دومین نکته مثبت پنل جدید سامسونگ را باید در کنتراست آن جست‌وجو کرد که در صورتی‌که با شرایط مشابه‌ای نسبت به سری S10 روبرو باشیم، کنتراست بی‌سابقه‌ای در این زمینه نیز ثبت می‌شود.

Dynamic AMOLED در زمینه رنگ نیز موفق عمل می‌کند و مطابق اعلام سامسونگ این پنل‌های جدید این بار به طور 100 درصد و کامل، قادر به نمایش و پشتیبانی از پالت رنگ سینمائی DCI-P3 بوده و از این رو گزینه ایده‌آلی برای نمایش ویدئوهای با کیفیت به حساب می‌آید. پشتیبانی از پالت رنگ DCI-P3 از مدت‌ها پیش در گوشی‌های سامسونگ حضور داشت اما این اولین برای‌ست که این پشتیبانی برای کل این فضای رنگی به صورت 100 درصدی انجام می‌شود. سامسونگ پیش از این در تلویزیون‌های QLED خود به این مهم دست پیدا کرده بود.

صفحه‌نمایش‌های Dynamic AMOLED سامسونگ همانطور که اشاره شد از HDR10+ پشتیبانی می‌کنند که می‌توان آن را تلاش جدیدی در این رده برای برخورداری از امکانات پیشرفته Dolby Vision در قالب یک استاندارد رایگان و بدون نیاز به پرداخت هزینه‌های مربوط به دریافت مجوز دالبی قلمداد کرد؛ در HDR10+ درست همانند دالبی‌ ویژن از ابَر داده‌های پویا یا آنچه dynamic metadata خوانده می‌شود برای ارتقاء کیفیت HDR در هر صحنه و هر شات به صورت جداگانه و مستقل استفاده شده و در نتیجه نسبت به نمونه‌های استاتیک و ایستا که این تنظیمات را از ابتدا به کل ویدئو اعمال می‌کنند برتری مشهودی دارد. HDR10+ البته با توجه به ساختار رنگی 10 بیتی آن هنوز در جایگاه پایین‌‌تری نسبت به دالبی ویژن 12 بیتی قرار می‌گیرد اما در مقایسه با دیگر استانداردها، ترکیب پویاتری را مابین صحنه‌های روشن و تاریک برقرار می‌کند. مشکل اصلی HDR10+ در حال حاضر به تعداد محدود ارائه‌کنندگان محتوا و دستگاه‌های پشتیبانی‌کننده از آن باز می‌گردد که بخش تولید‌کننده‌های محتوای آن ظاهرا تنها شامل Amazon Prime شده و تنها برخی تلویزیون‌های سامسونگ و پاناسونیک و البته سری S10 و نوت10 سامسونگ نیز از پخش آن پشتیبانی می‌کنند.

در تنظیمات گوشی در بخش Screen mode از منوی Display دو گزینه Vivid و Natural برای کیفیت رنگ در نظر گرفته شده که گزینه اول، رنگ‌های اشباع‌تری ارائه می‌کند اما گزینه پیش‌فرض Natural که به زردی می‌گراید عملا به تصاویر واقعی، نزدیک‌تر است. با انتخاب گزینه Vivid اسلایدری در پایین امکان تغییر در گرمای رنگ را در اختیارتان قرار می‌دهد و با لمس گزینه Advanced setting نیز می‌توان با تغییر مستقل رنگ‌های قرمز، سبز و آبی، کیفیت رنگ سفید یا White balace را تغییر داد. سوییچ مابین دو گزینه Vivid و Natural در نوت10 پلاس به تغییر بزرگ و مشهودی منجر نمی‌شود و سامسونگ این بار به جای رنگ‌های اشباع‌شده اغراق‌آمیز به سمت دقیق‌تر کردن رنگ‌های به نمایش درآمده در صفحه‌نمایش پیش رفته است.

در منوی Display همچنین گزینه‌ای برای فعال کرد حالت شب یا Night mode در نظر گرفته شده که می‌تواند به صورت دستی یا طبق یک روال زمان‌بندی‌شده فعال شود. در این حالت جدا از منوی Setting و نوتیفیکیشن، برنامه‌های اصلی گوشی همچون شماره‌گیر و دفترچه تلفن، تقویم، گالری و ساعت نیز با تم مشکی عرضه می‌شوند اما صفحه هوم، منوی اصلی (app drawer) و البته برنامه‌های نصب شده تغییری در این حالت نمی‌کنند.

نکته منفی اصلی در مورد این صفحه‌نمایش که دقیقا به همین صورت در دیگر OLEDهای سامسونگ نیز تکرار شده بود ته‌رنگ سبز/آبی مشهودی‌ست که به محض حرکت دادن پنل و مشاهده آن از هر چهار کناره ظاهر می‌شود که البته می‌توان آن را به ماهیت صفحه‌نمایش OLED نسبت داد. دیگر نکته منفی را باید در تاچ‌های تصادفی گاه و بی‌گاه این صفحه‌نمایش جست‌وجو کرد که با وجود آنکه تعداد آنها در یک استفاده عادی چندان زیاد نیست اما در برخی از موارد به خصوص در اپلیکیشن‌های دارای دکمه‌های حساس به تماس در کناره‌ها، تجربه ناخوشایندی را ایجاد می‌کند

از کیفیت این صفحه‌نمایش در مور مستقیم خورشید کاملا رضایت داشتیم و در شدیدترین نور روز نیز محتوای پنل به خوبی قابل مشاهده است.

در زیر صفحه‌نمایش حاشیه‌ای تنها 3 میلی‌متری دیده می‌شود که نسبت به S10 پلاس نزدیک به 1 میلی‌متر کاهش پیدا کرده است. برای مقایسه کافی‌ست بدانید در گلکسی نوت9، حاشیه پایین صفحه‌نمایش به حوالی 6.5 میلی‌متر می‌رسید. حاشیه بخش بالایی صفحه‌نمایش در نوت10 پلاس حتی از این نیز کمتر بوده و اندکی بیش از 2 میلی‌متر است.

اثر انگشت درون صفحه‌نمایش – تشخیص چهره

گلکسی نوت10 پلاس درست همانند S10 و S10+ از سنسور اثر انگشت التراسونیک درون صفحه‌نمایش بهره می‌برد که نسبت به نمونه‌های نوری، از سرعت و دقت بسیار بالاتری برخوردار بوده و در آن با به‌کارگیری امواج صوتی و بازتاب آنها از سطح پوست عمل تشخیص هویت صورت می‌پذیرد. فرایند ثبت اثر انگشت در نوت10 پلاس در دو مرحله و نسبتا سریع انجام می‌شود و پس از آن در مرحله بازگشایی، قرار دادن دست روی محل سنسور برای تشخیص اثر انگشت، کفایت می‌کند. یک تفاوت این سنسور با S10+ به جایگاه آن تعلق دارد جایی‌که در S10+ محل این سنسور کاملا پایین و درست جایی‌که در رابطه کاربری، آیکون مرکزی پایین صفحه‌ هوم قرار دارد، تعبیه شده اما در نوت10 پلاس این سنسور کاملا بالاتر آمده و حالا ارگونومی بهتری را ارائه می‌کند.

از سرعت و دقت این سنسور کاملا می‌توان رضایت داشت و با وجود آنکه هنوز نسبت به یک سنسور خازنی عادی، اندکی کندتر به نظر می‌رسد، اما نسبت به سنسورهای نوری درون صفحه‌نمایش کاملا چالاک‌تر است.

طبق انتظار، گلکسی نوت10 پلاس جدا از سنسور اثر انگشت، قابلیت تشخیص چهره را نیز برای بازگشایی قفل صفحه‌نمایش ارائه می‌کند. این فرایند البته در غیاب سنسورهای حرفه‌ای اسکن چهره تنها از طریق دوربین سلفی انجام شده و بدین‌ترتیب انتظار دقت بالایی از آن نمی‌رود. فرایند دریافت و ثبت چهره جدید در نوت10 پلاس به سرعت انجام شده و بازگشایی قفل از طریق آن نیز تقریبا آنی انجام می‌شود. گزینه پیش‌فرض پس از بازگشایی قفل صفحه‌نمایش از این طریق، باقی ماندن در صفحه قفل تا زمان کشیدن دست روی صفحه‌نمایش است که البته با غیر فعال کردن آن می‌توان مستقیما وارد گوشی شد.

نکته منفی اصلی در رابطه با گزینه تشخیص چهره در نوت10 پلاس، دقت پایین‌تر آن نسبت به سنسور اثر انگشت است که به عنوان نمونه، امکان تشخیص بسته بودن چشم‌ها را نداشته و با چشم‌های بسته نیز به راحتی صفحه‌نمایش را آنلاک می‌کند.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی به کلید دوگانه تغییر صدا و کلید پاور بر می‌‌خوریم که این آخری با وجود آنکه ظاهرا تغییری نسبت به سال گذشته نداشته اما در عمل شرایط متفاوتی را نشان می‌دهد؛ این کلید در نوت9 و سری S10 وظیفه فعال‌سازی دستیار هوشمند سامسونگ (Bixby) را بر عهده داشت اما حالا با حذف دکمه پاور از سمت راست، برای خاموش و روشن کردن صفحه‌نمایش به‌کار می‌رود.

البته سامسونگ ظاهرا هنوز قصد کنار گذاشتن ایده دکمه اختصاصی برای فعال کردن Bixby را نداشته چرا که در حالت پیش‌فرض، گرفتن و نگه‌داشتن کلید سمت چپ (که سامسونگ به آن Side Key می‌گوید)، برخلاف انتظار به ظاهر شدن بیکسبی منجر می‌شود و برای خاموش یا ریست کردن دستگاه باید همزمان با این کلید، دکمه ولوم پایین‌ را نیز گرفته و پایین نگه داشت!

یک مشکل دیگر این کلید به جایگاه آن تعلق دارد جایی‌که اغلب کاربران در کناره سمت راست دستگاه به دنبال کلید پاور می‌گردند و انتخاب سمت چپ (حداقل برای افراد راست‌دست) چندان ارگونومیک به نظر نمی‌رسد و از این گذشته گرفتن اسکرین‌شات را نیز اندکی مشکی کرده است. این کلید البته در ارتفاع مناسبی قرار دارد و به خوبی در زیر شست دست چپ و انگشت اشاره دست راست قرار می‌گیرد.

در سمت راست گوشی به نکته خاصی بر نمی‌‌خوریم و این قسمت به‌کل خالی از هر المان قابل‌ذکری‌ست.

در بالا، اسلات ترکیبی سیم‌کارت.کارت حافظه همراه با میکروفون دوم و خروجی کوچکی جهت صدا در نظر گرفته شده که به جز این آخری، بقیه اجزا در نوت9 و S10 پلاس نیز تکرار شده بودند.

در پایین گوشی جدا از اسپیکر اصلی، میکروفون تماس و پورت USB-C به محل قرارگیری قلم S Pen بر می‌خوریم و همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، جک 3.5 میلی‌متری هدست که در مدل‌های پیشین در همین قسمت قرار داشت، از نوت10 حذف شده است.

قلم S Pen

نوع کاربری و امکانات قلم S Pen از نوت9 متحول شد و با حضور بلوتوث، امکانات تازه‌ای نظیر استفاده به عنوان ریموت دوربین به آن افزوده شد. S Pen در گلکسی نوت10 و نوت10 پلاس، نیز روند رو به رشد خود را ادامه داده و این بار گزینه‌های تازه‌ای در آن به چشم می‌خورد. طول این S Pen جدید 105.08 میلی‌متر است که نسبت به نمونه حاضر در نوت9 نزدیک به 1.3 میلی‌متر کوتاه‌تر شده است. عرض این قلم در پهلوی کوچک‌تر 4.35 و در کناره ضخیم‌تر برابر با 5.8 میلی‌متر است که تقریبا هیچ تفاوتی را نسبت به گذشته نشان نمی‌دهد؛ وزن 3.04 گرمی این قلم نیز در مقایسه با وزن 3.1 گرمی قلم نوت9 تقریبا بدون تغییر مانده است.

این قلم همانند قبل به امکان ارتباطی بلوتوث مجهز بوده و می‌توان با کمک آن کارهایی از قبیل گرفتن عکس را از راه دور انجام داد علاوه بر این گزینه جدید Air actions که اندکی قبل از معرفی سری نوت10 در تبلت Galaxy Tab S6 معرفی شده بود به امکانات این S Pen افزوده شده است. از طریق Air actions که با تعبیه شتاب‌سنج در این قلم در ارتباط مستقیم است می‌توان همزمان با گرفتن دکمه روی قلم با حرکت دادن دست به بالا یا پایین، بین دوربین اصلی و سلفی سوییچ نمود، با حرکت قلم به چپ و راست مدهای مختلف دوربین را تغییر دادن و با چرخاندن آن رو به عقربه‌های ساعت و یا خلاف آن به ترتیب در تصویر زوم کرد یا از زوم خارج شد. فشردن تکی دکمه روی S Pen برای گرفتن عکس یا ویدئو و دوبار فشردن پیاپی آن برای سوییچ بین دوربین‌های عقب و جلو به کار می‌رود. در عمل و در دنیای واقعی به جز گزینه چرخاندن S Pen برای ورود و خروج به زوم که با شرایط ایده‌آل فاصله دارد، تقریبا همگی این قابلیت‌ها، وظیفه خود را به خوبی انجام می‌دهند.

Air actions به جز دوربین در قسمت گالری تصاویر نیز به کار می‌رود و با گرفتن دکمه روی قلم و حرکت دادن دست به چپ و راست می‌توان بین عکس‌های گالری جابجا شد. برای جابجایی بین تصاویر از فشردن تکی (برای رفتن به عکس بعدی) و فشردن دوگانه (برای رفتن به عکس قبلی) نیز می‌توان استفاده نمود.

این قابلیت در حین پخش موسیقی با گرفتن دکمه و بالا و پایین بردن S Pen به کم و زیاد کردن صدا منجر شده و فشردن تکی برای Play/Pause و فشردن دوگانه برای متوقف کردن کلی آهنگ به کار می‌رود.

S Pen جدا از موارد ذکر شده همچنان همان امکانات پیشین مثل نوشتن مستقیم روی صفحه‌نمایش خاموش، گزینه‌های متعدد برای طراحی و نقاشی، امکان نوت‌برداری و تبدیل دست‌خط به متن تایپی را ارائه می‌کند.

یک قابلیت جدید افزوده شده به امکانات این قلم، گزینه‌ای به نام AR Doodle که با کمک آن می‌توان جزییاتی را با قلم به سوژه مورد نظر (مثلا چهره یک فرد) افزود و سپس این جزییات فانتزی اضافه شده با حرکت کردن سوژه، به صورت چسبیده به آن و سه‌بعدی، جابجا می‌شوند.

S Pen جدید مثل بقیه قسمت‌های بدنه با استاندارد IP68 در برابر نفوذ آب و گرد و خاک، مقاوم است و باتری داخلی آن نیز با یک بار شارژ شدن تا 10 ساعت به صورت استندبای باقی می‌ماند. سری این قلم، 0.7 میلی‌متر ضخامت داشته و 4,096 سطح فشار مختلف را شناسایی می‌کند.

بخش پشتی

قسمت شیشه‌ای شفاف پشت دستگاه مجموعه دوربین در کناره سمت چپ همراه با اجزای اضافه آن نظیر دوربین تعیین عمق و فلش LED، را در بر داشته و به‌جز این موارد نکته خاص دیگری در آن دیده نمی‌شود. شیشه‌ای بودن این قسمت تضمینی برای ادامه حضور شارژ بی‌سیم در این مدل است که همراه با شارژ معکوس یکی از ویژگی‌های جذاب این سری به حساب می‌آید. تجمع حرارت در بخش پشتی گوشی در کناره سمت چپ و نزدیک به دوربین‌های سه‌گانه است که البته در مقایسه با کناره‌های فلزی دستگاه هنوز حرارت کمتری را تولید می‌کند.

دوربین‌های اصلی

گلکسی نوت10 پلاس از سه دوربین در بخش پشتی بهره می‌برد که به ترتیب از بالا به پایین شامل یک دوربین 16 مگاپیکسلی التراواید، دوربین 12 مگاپیکسلی اصلی و یک دوربین 12 مگاپیکسلی تله‌فتوی دیگر می‌شود. این مجموعه روی کاغذ دقیقا همان سه دوربین حاضر در گلکسی S10+ بوده و اگر ردیف دوربین‌های S10+ را 90 درجه در خلاف جهت عقربه‌های ساعت بچرخانیم، حتی از لحاظ مکان دوربین‌ها نیز تفاوتی دیده نمی‌شود. دوربین اصلی این مجموعه از دیافراگم دوگانه f/1.5 یا f/2.4 برخوردار بوده که بسته به نور محیط به آن‌ها سوییچ می‌کند. پیکسل‌های این سنسور، 1.4 میکرونی بوده و اتوفوکوس Dual Pixel و سیستم تثبیت‌کننده نوری تصویر (OIS) نیز در آن حضور دارد. دوربین 16 مگاپیکسلی التراواید با دیافراگم f/2.2 عرضه شده و میدان دید گسترده 123 درجه‌ای را پوشش می دهد. پیکسل‌های این دوربین 1 میکرونی هستند. در نهایت سومین دوربین این مجموعه یعنی دوربین 12 مگاپیکسلی تله‌فتو به اتوفوکوس تشخیص فاز و OIS مجهز بوده و از گشودگی دیافراگم، f/2.1 بهره می‌برد که این آخری تنها تفاوت مجموعه دوربین‌های نوت10 پلاس و البته نوت10 در مقایسه با گذشته به حساب می‌آید جایی‌که در S10+، دیافراگم لنز دوربین تله بسته‌تر بوده و روی f/2.4 قرار داشت.

نوت10 پلاس به‌جز این سه‌دوربین که می‌توان از آن‌ها به صورت مستقل برای تصویربرداری استفاده کرد، به یک دوربین تعیین عمق (که سامسونگ از آن با عنوان DepthVisin Camera نام می‌برد) نیز مجهز شده که به موازت مجموعه دوربین زیر فلش، قرار دارد. از این دوربین به جز تعیین عمق میدان در کاربری‌های دیگری نیز استفاده می‌شود که از آن جمله می‌توان به اندازه‌گیری ابعاد سوژه‌ها در اپلیکیشن Quick Measure اشاره کرد.

رابط کاربری دوربین را پیش از این تقریبا به طور کامل در گلکسی S10 دیده‌ایم و در اینجا تنها با برخی تغییرات روبرو می‌شویم. ستون سمت راست رابط کاربری دوربین به ترتیب از بالا به پایین محل سوییچر تعویض بین دوربین‌های عقب و جلو، شاتر دوربین و آخرین عکس گرفته شده است و در یک ردیف جلوتر نیز حالت‌های مختلف دوربین از عکاسی، فیلم برداری، برداشت اسلوموشن و سوپر اسلوموشن گرفته تا لایو فوکوس، برداشت Pro، پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها و Hyperlapse به چشم می‌خورد. قابلیت جدید در این بخش لایو فوکوس برای ویدئوست که برای اولین بار در این بخش ظاهر می‌شود. در ردیف بعدی سوییچ جابجایی سریع بین سه دوربین دیده می‌شود که از بالا به پایین شامل دوربین تله‌فتو، دوربین عادی و دوربین واید می‌شود. بر بالای این بخش نیز گزینه‌ای دیگری جهت تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و اعمال تنظیمات خودکار به تصویر در نظر گرفته شده که سامسونگ از آن با عنوان Scene optimizer یاد می‌کند اما کارکردی مشابه گزینه‌های AI در سایر دوربین‌ها دارد.

در سوی دیگر و در کناره سمت چپ در بالاترین قسمت یک گزینه تکی برای دسترسی به فیلترهای لایو و زیباسازی چهره در نظر گرفته شده و در زیر آن‌ نیز امکان تغییر نسبت تصویر وجود دارد که با لمس آن می‌‌توان از بین چهار گزینه فول، 1:1، 16:9 و 4:3 یکی را انتخاب کرد که به ترتیب به معنای وضوح 7.7 مگاپیکسل (1908×4032 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (3024×3024 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل) و 12.1 مگایپکسل (3024×4032 پیکسل) می‌شود بدین‌ترتیب با اینکه سامسونگ صراحتا به این موضوع اشاره نکرده اما حداکثر وضوح دوربین اصلی گوشی در نسبت 4:3 رخ می‌دهد و برای در اختیار داشتن یک تصویر واید حداکثر وضوح در اختیار شما 9 مگاپیکسل خواهد بود.

تایمر اتوماتیک، تنظیمات فلش و دکمه دسترسی به سایر تنظیمات دوربین دیگر موارد حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند و بر بالای آن نیز به دو گزینه Bixby Vision و AR Emoji بر می‌خوریم که به همین صورت در پرچمداران پیشین سامسونگ نیز تکرار شده بود.

بخش AR Emoji در نوت10 پلاس نیز تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و با وجود آنکه ظاهرا گزینه‌های بیشتری برای شخصی‌سازی کاراکتری که از طریق دوربین سلفی ایجاد می‌شود در اختیار شما قرار می‌دهد اما هنوز شخصیت ساخته شده از این طریق شباهت چندانی با عکس گرفته شده از طریق دوربین سلفی ندارد.

گزینه Live Focus این مجموعه یکی دیگر از جذابیت‌های آن به شمار می‌رود که می‌توان از آن برای گرفتن پرتره‌های با کیفیتی با محو شده‌گی پس‌زمینه بهره گرفت. با انتخاب این مورد از حالت‌های دوربین پنج گزینه برای گرفتن عکس پیش روی شما قرار می‌گیرد که شامل محو شده‌گی عادی، محو شده‌‌گی دایره‌ای، محو شده‌گی چرخشی، محو شده‌گی خورشیدی رو به مرکز و محو شده‌گی نقطه رنگی می‌شود که از این آخری می‌توان برای رنگی نگه‌داشتن سوژه اصلی و محو کردن پس‌زمینه به صورت سیاه و سفید استفاده کرد.

گزینه لایو فوکوس حالا در برداشت ویدئو نیز در دسترس قرار دارد که در طی آن چهار افکت شامل محو شده‌گی عادی و دایره‌ای همراه با نقطه رنگی و یک افکت متفاوت به نام اختلال رنگی (glitch) در دسترس قرار می‌گیرد که در glitch رنگ پس‌زمینه به فرم ویدئوهای قدیمی با نویز در می‌آید.

در بخش سایر تنظیمات با گزینه‌های متعدد و متنوعی روبرو می‌شویم که ممکن است در نگاه اول گیج‌کننده به نظر برسند؛ فعال و غیر فعال کردن Scene optimizer و گزینه Shot suggestions (برای کمک به گرفتن عکسی هم‌طراز با افق)، از جمله این موارد به حساب می‌آید. گزینه Motion Photos چند ثانیه‌ای تصویر متحرک قبل از برداشت هر عکس را به آن می‌افزاید و Hold Shutter button to نیز وظیفه دکمه شاتر در زمان نگه داشتن دست روی آن را از بین سه گزینه گرفتن عکس، برداشت عکس‌های پیاپی و ساخت یک GIF تغییر می‌دهد. Note10+ تولید GIF را با گرفتن عکس‌های متوالی تا زمانی‌که دست شما روی شاتر است انجام می‌دهد و حاصل آن یک تصویر متحرک GIF با وضوح VGA یا 360×640 پیکسل است که می‌توان آن را به سادگی به اشتراک گذاشت.

گزینه Save options یا انتخاب‌های مرتبط با ذخیره‌سازی در این قسمت نیز جالب‌توجه به نظر می‌رسد جایی‌که به جز امکان ذخیره کردن عکس در حالت RAW در بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro، می‌توان فرمت عکس‌های عادی گرفته شده را به HEIF تغییر داد که اپل پیش از این از آن استفاده کرده بود. این فرمت حجم کمتری نسبت به JPEG داشته و می‌تواند در فضای حافظه شما صرفه‌جویی قابل ملاحظه‌ای انجام دهد اما در زمان اشتراک‌گذاری ممکن است به دلیل پشتیبانی نشدن در همه پلتفرم‌ها، مشکل‌آفرین شود. در همین بخش گزینه‌ای برای تصحیح مشکلات حاضر در تصاویر التراواید در نظر گرفته شده است.

در بخش دیگری از تنظیمات این دوربین امکان تغییر وضوح فیلم‌برداری دوربین‌های عقب و جلو دستگاه وجود دارد و در بخش Advanced recording options نیز علاوه بر امکان برداشت ویدئو در کدک H.265 یا HEVC می‌توان ویدئوهایی در حالت HDR10+ نیز برداشت نمود که در مورد مزیت‌های آن پیش از این در بخش صفحه‌نمایش سخن گفتیم. نگفته پیداست که ضبط ویدئو در هریک از این دو حالت نیاز به پخش‌کننده پشتیبانی‌کننده از آن نیز دارد. یک نکته جدید در این بخش امکان زوم در صدا در حین برداشت ویدئوست که البته سال‌های پیش از این در گوشی‌های پرچمدار LG حضور داشت.

برداشت HDR، اتوفوکوس تعقیب‌کننده، خطوط راهنما، تگ مکان، حذف و جابجایی گزینه حالت‌های دوربین (ستون حاضر در جلوی شاتر)، تغییر وظیفه دکمه ولوم و استفاده از کف دست به عنوان نشانی برای گرفتن عکس سایر تنظیمات حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در قسمت عکاسی حرفه‌ای یا Pro این دوربین شش گزینه مختلف شامل تغییر عدد ISO (از 50 تا 800)، سرعت شاتر (از 10 ثانیه تا 1/24,000 ثانیه در هر دو مقادیر دیافراگم f/1.5 و f/2.4)، فوکوس، وایت‌بالانس، نورگیری و یک گزینه جدید در اختیارتان قرار می‌گیرد که این گزینه خود برای تغییر شش متغیر دیگر شامل حرارت رنگ، ته‌رنگ یا Tint، کنتراست، اشباع، های‌لایت و سایه‌ها به کار می‌رود.

در عکاسی Pro دو گزینه جدید به آیکون‌های حاضر در ستون سمت چپ افزوده می‌شود که شامل منطقه فوکوس (نقطه‌ای یا چندگانه) و Metering (مرکز، ماتریکس و نقطه‌ای) بوده و در قسمت تنظیمات نیز امکان ذخیره کردن عکس در حالت RAW وجود دارد.

در یک روز تابستانی کاملا آفتابی با نور کامل و در یک منظره پر از جزییات، اولین تصاویر با گلکسی نوت10 پلاس را برداشت می‌کنیم. در سوژه اول با به‌کارگیری دوربین اصلی به تصویری با جزییات بسیار بالا و مناسب و رنگی کاملا نزدیک به واقعیت روبرو می‌شویم که رده کاربری دستگاه را به خوبی نشان می‌دهد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تکرار همین سوژه با دوربین تله‌فتو، خوشبختانه همچنان به نتیجه رضایت‌بخشی منجر شده و تأثیر بازتر شدن دیافراگم لنز در این دوربین را به خوبی می‌توان در این سوژه و تفاوت اندک آن با دوربین اصلی، مشاهده کرد.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در دوربین واید، میدان دید کاملا گسترده شده و سوژه‌های بیشتری درون کادر قرار می‌گیرند. این دوربین اما از لحاظ کیفیت رنگ با دو دوربین دیگر تفاوت داشته و نبود فوکوس خودکار نیز جزییات به تصویر کشیده شده در آن را محدود کرده است.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این ماجرا در مورد سه عکس زیر نیز تکرار شده و با مشاهده پیاپی تصاویر در کنار هم می‌توان به تفاوت رنگ دوربین واید نسبت به دو دوربین دیگر پی برد؛ جایی‌که با رنگ‌های اشباع‌شده‌تر و در نتیجه غیر دقیق‌تری روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد، یک مزیت مهم دوربین اصلی نوت10 پلاس به ثبت دقیق رنگ‌ها در آن تعلق دارد و برخلاف تجربه‌های پیشین در اکثر برندها با دوربین‌های متمایل به رنگ‌های اشباع‌شده، در اینجا با رنگ‌های نسبتا دقیقی روبرو می‌شویم. برای نمونه در دو سوژه زیر رنگ‌های قرمز و آبی نزدیک به آنچه چشم انسان می‌بیند ثبت شده‌اند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

قابلیت HDR خودکار در گلکسی نوت10 پلاس به صورت پیش‌فرض فعال بوده و بسته به نوع سوژه، به آن اعمال می‌شود؛ یک نکته جالب در این میان، این‌که در سوژه‌های نیازمند به HDR در صورت غیر فعال بودن این گزینه، دوربین، پیشنهادی را برای روشن کردن HDR به نمایش می‌گذارد. در حالت عملی، البته حتی خاموش بودن HDR نیز تأثیر بزرگی را بر نتیجه نهایی نداشته و بخش‌های تیره تصویر اغلب نور مناسبی را دریافت می‌کنند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر از فاصله نزدیک یا ماکرو در گلکسی نوت10 پلاس با کیفیت بالایی انجام می‌شود هرچند در مقایسه با نمونه‌ای چون Huawei P30 Pro با امکان برداشت ماکرو با دوربین واید، هنوز در جایگاه پایین‌تری قرار داشته و امکان نزدیک کردن دوربین به فواصل بسیار نزدیک چند سانتی‌متری به سوژه وجود ندارد البته همانطور که از تصویر زیر و برش اندازه واقعی آن مشخص است همچنان با نمونه‌ای بسیار راضی‌کننده روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

گزینه لایو فوکوس به عنوان یکی دیگر از جذابیت‌های این مجموعه به خوبی عمل کرده و تصاویر جالب‌توجه‌ای را ایجاد می‌کند هرچند برای سوژه‌های دشواری مثل تصویر زیر نیاز به اندکی صرف وقت و صبر و حوصله وجود دارد.

برداشت تصویر در حالت Live Focus - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

پرچمداران سامسونگ در زمینه برداشت پانوراما همواره یکی از موفق‌ترین نمونه‌ها در کلاس خود بوده و نوت10 پلاس نیز در این زمینه مستثنی نیست. برداشت پانورامای این دوربین تقریبا بدون مشکل و با حرکت دادن دست در جهت به نمایش درآمده روی تصویر انجام شده و در نتیجه نهایی به مشکل و ایراد خاصی نمی‌توان اشاره کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب و در محیط‌های با نور کم با نتیجه مشابه‌ای نسبت به S10 روبرو می‌شویم جایی‌که به رغم نویز مشخص حاضر در تصویر، یکی از بهترین نتایج در بین گوشی‌های موبایلی ثبت می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با سوییچ به دوربین واید، طبیعتا به دلیل بسته‌تر بودن دیافراگم با تصویر تیره‌تری روبرو می‌شویم و جزییات کمتر و نویز بیشتری در آن دیده می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین واید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در دوربین تله‌فتو اما شرایط کاملا مناسب‌تر از گذشته بوده و باز بودن دیافراگم نسبت به دوربین مشابه در S10، جزییات بسیار بیشتری را به نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با تغییر حالت دوربین به مد شب، نورگیری بیشتری انجام شده و نیاز ثابت ماندن سوژه و البته به حداقل رساندن لرزش‌های دست وجود دارد. نتیجه نهایی تصویری کاملا بهتر نسبت به حالت اتوماتیک را ثبت می‌کند هر چند رنگ‌ها در آن اندکی حالت کارتونی به خود می‌گیرند.

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این تغییر البته بسته به سوژه متفاوت بوده و در برخی موارد تغییر چندان بزرگی نسبت به حالت عادی رخ نمی‌دهد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت ویدئو در نوت10 پلاس حداکثر با وضوح 4K با 60 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدیویی 67Mbps و بیت‌ریت صوتی 250Kbps انجام شده و با تقلیل نرخ فریم در ثانیه به 30fps در همین وضوح 4K، بیت‌ریت ویدئویی به 45Mps کاهش پیدا می‌کند. در وضوح فول اچ‌دی با دو نرخ 30 و 60 در ثانیه نیز بیت‌ریت ویدئویی به ترتیب به 13Mbps و 28Mbps کاهش پیدا می‌کند. حین برداشت ویدئو در تمامی این وضوح‌ها، امکان برداشت عکسی با وضوح 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل) وجود دارد. لرزه‌گیر OIS به جز وضوح 4K/60p در دیگر رزولوشن‌ها فعال بوده و تأثیر مثبتی بر عملکرد دوربین در حرکت باقی می‌گذارد. از عملکرد این لرزه‌‌‌گیر که سامسونگ از آن با عنوان Super Steady یاد می‌کند می‌توان رضایت داشت و حداقل در سناریوهای عادی (مثلا هنگام راه رفتن) از انتقال لرزه‌های دست به نتیجه نهایی جلوگیری می‌کند.

از میزان جزییات و کنتراست تصویر در ویدئوهای این دوربین می‌توان کاملا رضایت داشت و نگفته پیداست که با یکی از بهترین نمونه در زمینه فیلم‌برداری روبرو می‌شویم. امکان برداشت ویدئو با هر سه دوربین این گوشی وجود دارد و در حالی‌که دوربین تله از همه رزولوشن‌ها و نرخ‌های فریم در ثانیه اشاره شده پشتیبانی می‌کند، در دوربین واید تنها می‌توان با نرخ 30 فریم در ثانیه در وضوح 4K و فول‌ اچ‌دی، فیلم‌برداری کرد. گزینه فیلم‌برداری آهسته در دو حالت اسلوموشن و سوپر اسلوموشن در نوت10 پلاس در دسترس قرار دارد که در اولی امکان برداشت ویدئوی 1080p با 480 فریم در ثانیه وجود دارد و در دومی می‌توان ویدئوهای 720p با نرخ 960 فریم در ثانیه را برای 4 تا 8 دهم ثانیه برداشت کرد.

قابلیت زوم در صدا، یکی دیگر از گزینه‌های جدید بخش فیلم‌برداری این دوربین است که در دنیای واقعی عملکرد جالب‌توجه‌ای را ایجاد می‌کند؛ در این حالت با زوم کردن روی سوژه منبع صدا، دوربین به صورت هوشمند، میزان صدای دریافتی از آن نقطه تصویر را تقویت می‌کند و بدین‌ترتیب همزمان با زوم تصویر، زوم در صدا نیز رخ می‌دهد. این ویژگی همانطور که قبلا نیز اشاره شد، پیش از این در برخی پرچمداران پیشین برند LG نیز حضور داشت.

قابلیت جدید لایو فوکوس ویدئویی در این دوربین مجموعه‌ای از نکات مثبت و منفی‌ست؛ جایی‌که برخی از افکت‌ها مثل glitch و نقطه رنگی (سوژه اصلی به صورت رنگی و بقیه اجزاء به صورت سیاه و سفید) تقریبا به خوبی عمل کرده و نتیجه قابل‌قبولی را ارائه می‌کنند در دیگر سو اما محو شده‌گی‌های عادی و دایره‌ای، نتیجه فوق‌العاده‌ای را ارائه نمی‌کنند. دو نکته منفی در این بخش یکی محدود بودن وضوح به فول اچ‌دی و دیگر اجبار به حضور یک چهره به عنوان سوژه اصلی‌ست که به خصوص این آخری، کاربردهای لایو فوکوس ویدئویی را تا حدودی با محدودیت روبرو می‌سازد.

دوربین سلفی

هر دو گوشی نوت10 و نوت10 پلاس با یک دوربین سلفی 10 مگاپیکسلی با فوکوس Dual Pixel و اندازه پیکسل 1.22 میکرونی ارائه می‌شوند که از همین ابتدا، در سطح بسیار بالاتری نسبت به تقریبا تمامی رقبای دیگر مجهز به سلفی‌های فاقد فوکوس خودکار، قرار می‌گیرند. از جنبه مهم دیگری اما گشودگی دیافراگم این دوربین از f/1.9 در S10 و S10 پلاس به f/2.2 کاهش پیدا کرده که این موضوع را احتمالا می‌توان به کوچک‌تر شدن حفره پانچی آن روی صفحه‌نمایش، نسبت داد. بسته‌تر شدن دهانه دیافراگم در این دوربین روی کاغذ به دریافت نور کمتر و در نتیجه نویز بیشتر منجر می‌شود و از این لحاظ می‌توان نتیجه ضعیف‌تری را از این دوربین نسبت به پرچمداران پیشین سری S، انتظار داشت. دیگر نقطه ضعف این مجموعه در مقایسه با S10+، حذف سنسور دوم تشخیص عمق در آن است که بدین‌ترتیب در برداشت پرتره و محو کردن پس‌زمینه، احتمالا شرایط به نفع S10+ خواهد بود.

حداکثر وضوح این دوربین، همانطور که اشاره شد، 10 مگاپیکسل یا 2736×3638 پیکسل است اما دوربین به‌صورت پیش‌فرض، عکسی با وضوح پایین‌تر 6.5 مگاپیکسل (یا 2208×2944 پیکسل) را برداشت می‌کند که یک نسخه برش داده شده و زوم شده از وضوح اصلی‌ست! به بیان دیگر تصویر پیش‌فرض دوربین سلفی نوت10 و نوت10 پلاس، یک نمای زوم شده و برش خورده است و تنها با انتخاب گزینه‌ تصویربرداری واید می‌توان با حداکثر وضوح به تصویربرداری پرداخت. علت این تصمیم عجیب سامسونگ را شاید بتوان در تلاش سامسونگ برای رقابت با نمونه‌های دارای دوربین‌های سلفی دوگانه و به‌خصوص پیکسل‌های گوگل جست‌وجو کرد.

در عمل از نتیجه دوربین سلفی نوت10 به خصوص در وضوح کامل، می‌توان رضایت داشت و در نور کافی، میزان جزییات و عملکرد آن در کنترل نویز، رضایت‌بخش تلقی می‌شود. بسته‌تر بودن دهانه دیافراگم لنز این دوربین البته در محیط‌های داخلی و نور کم به ضرر آن تمام شده و S10+ در این حالت برتری مشخصی را ارائه می‌دهد.

برداشت تصویر با دوربین سلفی با وضوح 6.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین سلفی با وضوح 10 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

باتری

باتری 4,300 میلی آمپر ساعتی نوت10 پلاس نه‌فقط در مقایسه با نوت9 و باتری 4,000mAh آن و S10+ با باتری 4,100mAh ظرفیت بیشتری دارد بلکه مقایسه آن با تمامی دیگر اعضای سری نوت تا به امروز نیز همچنان رکورد بالاترین ظرفیت را به نام این باتری ثبت می‌کند. سامسونگ در توصیف این باتری به دوام آن برای کل روز اشاره کرده که با وجود آنکه نوع کاربری منجر به این دوام یک روزه مشخص نشده اما با توجه به صفحه‌نمایش غول‌آسا و دیگر امکانات سخت‌افزاری دستگاه همچنان دوام مناسبی محسوب می‌شود. در دنیای واقعی و در یک استفاده روزمره در شدیدترین نوع کاربری نیز به زحمت بتوان این باتری را در طی یک روز به زانو درآورد البته این به شرط تغییر ندادن وضوح صفحه‌نمایش فول اچ‌دی به وضوح پیش‌فرض QHD+ بوده و با تنظیم صفحه‌نمایش روی رزولوشن پیش‌فرض آن، از دوام باتری نیز کاسته می‌شود.

در تنظیمات مرتبط با باتری گزینه‌هایی مثل Adaptive battery (محدود کردن مصرف باتری در برنامه‌های کمتر مورد استفاده)، Put unused apps to sleep (قرار دادن برنامه در حالت sleep پس از مدتی بدون استفاده ماندن) و Sleeping apps (انتخاب برنامه‌های مورد نظر برای محدود کردن اجرای آن‌ها در پس‌زمینه) در نظر گرفته شده که به مصرف بهینه‌تر باتری در طول روز کمک فراوانی می‌کنند.

برای مشخص شدن میزان دوام این باتری، طبق معمول به سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark می‌رویم که یک بار در وضوح پیش‌فرض صفحه‌نمایش یعنی 1440×3040 پیکسل و بار دیگر در وضوح انتخابی سامسونگ یعنی 1080×2280 پیکسل اجرا می‌شود. در هر دو حالت مثل همیشه روشنایی صفحه‌نمایش روی 50 درصد تنظیم می‌شود. در حالت اول یعنی با وضوح پیش‌فرض QHD+ صفحه‌نمایش، گلکسی نوت10 پلاس به دوام 11 ساعت و 41 دقیقه‌ای دست پیدا می‌کند که در مقایسه با S10+ در همین حالت یعنی 12 ساعت و 9 دقیقه، اندکی با کاهش روبرو شده است. علت این کاهش مطمئنا به افزایش ابعاد صفحه‌نمایش از 6.4 به 6.8 اینچ ارتباط دارد که افزایش 200 میلی آمپر ساعتی باتری نیز قادر به جبران آن نبوده است.

در وضعیت بعدی یعنی با کاهش وضوح به رزولوشن 1080×2280 پیکسلی مد نظر سامسونگ که به صورت پیش‌فرض برای گوشی تنظیم شده، طبیعتا با شرایط بهتری روبرو می‌شویم و با رسیدن به دوام 12 ساعت و 58 دقیقه‌ای، نزدیک به 1 ساعت و 15 دقیقه دوام بهتری برای باتری فراهم می‌شود نوت10 پلاس در اینجا نیز نسبت به S10+ و دوام 13 ساعت و 32 دقیقه‌ای، اندکی ضعیف‌تر عمل می‌کند. بدین‌ترتیب نگفته پیداست که کاهش وضوح صورت پذیرفته از سوی سامسونگ به نفع مصرف باتری‌ست اما این مسئله به بهای کاهش فشردگی (از بیش از 490ppi به حوالی 370ppi) و وضوح پایین‌تر در بازی‌ها و اپلیکیشن‌های با رزولوشن‌ها بالا صورت پذیرفته است.

شارژ سریع‌تر باتری یکی دیگر از مزایای جدید گوشی‌های سری نوت10 سامسونگ به حساب می‌آید که تا پیش از این در پرچمدار دیگری از این برند مشاهده نشده است؛ شرکت سامسونگ تا به امروز همواره از باتری‌های با حداکثر توان 15 وات (9 ولت و 1.67 آمپر) برای شارژ باتری پرچمداران خود استفاده می‌کرد اما این توان حالا در نوت10 و نوت10 پلاس به ترتیب به 25 و 45 وات (هر دو بر مبنای USB Power Delivery 3.0) افزایش پیدا کرده است. شارژر 45 واتی نوت10 پلاس البته همراه دستگاه ارائه نشده و باید آن را به‌صورت جداگانه تهیه کرد. بدین‌ترتیب در نوت10 پلاس نیز همان شارژر 25 واتی نسخه عادی، وظیفه شارژ سریع را بر عهده دارد. سامسونگ در تنظیمات گوشی، گزینه‌ای جهت فعال کردن شارژ سریع تحت عنوان Fast cable charging معرفی کرده که در آن به گرم شدن دستگاه در حین شارژ سریع اشاره شده و امکان غیر فعال کردن آن توسط کاربران وجود دارد.

گزینه Wireless PowerShare برای انتقال شارژ به صورت بی‌سیم به دیگر دیوایس‌های مجهز به فناوری شارژ وایرلس Qi از جمله امکانات حاضر در هر دو مدل نوت10 و نوت10 پلاس است که البته پیشتر در سری S نیز مشاهده شده بود. گزینه شارژ بی‌سیم در این گوشی نیز نسبت به گذشته ارتقاء یافته و توان آن حالا به 10 وات می‌رسد.

هر دو مدل S10+ و Note9 همانطور که اشاره شد به شارژرهای 15 واتی مجهز بودند اما سرعت شارژ آن‌ها چندان کند نیز نبوده و هر دو تنها نزدیک به 103 دقیقه زمان برای شارژ کامل نیاز داشتند. این زمان البته در گوشی‌های بزرگی مثل Huawei P30 Pro با شارژر 40 واتی آن بسیار کمتر و حوالی 63 دقیقه است و به همین علت رقابت S10+ با مدل‌هایی از این دست بسیار جالب‌توجه به نظر می‌رسد.

تست شارژ سریع S10+ را با گوشی خاموش با شارژ صفر درصد و به ناچار با همان شارژر 25 واتی ارائه شده آغاز می‌کنیم. Note10+ در عرض تنها 3 دقیقه شارژ خود را از 0 به 6 درصد رساند و پس از 5، 10 و 15 دقیقه به ترتیب تا 10، 22 و 33 درصد شارژ شد! این سرعت بسیار بالا نه‌تنها به راحتی S10 پلاس که پس از 15 دقیقه، تا 19 درصد ظرفیت باتری خود شارژ می‌شود را پشت سر می‌گذارد بلکه P30 Pro با شارژر 40 واتی که در این لحظه تا 30 درصد شارژ شده است را نیز به مبارزه می‌طلبد. پس از 30 دقیقه شارژ گوشی به 59 درصد رسید در حالی‌که S10 پلاس با 38 درصد کاملا عقب افتاده و P30 Pro نیز با 60 درصد، 1 درصد از رقیب پیش افتاده است. در دقایق 40 و 50 شارژ نوت10 پلاس به 73 و 88 درصد و در P30 Pro به 79 و 92 درصد می‌رسد و در ادامه در رأس یک ساعت نیز با شارژ 94 درصدی در نوت10 پلاس و 98 درصدی در P30 Pro اختلاف بزرگی مابین آن‌ها دیده نمی‌شود. S10 پلاس در این لحظه تنها تا 73 درصد ظرفیت باتری خود شارژ شده است. در نهایت در حالی‌که P30 Pro پس از 63 دقیقه به شارژ خود پایان می‌دهد این زمان در نوت10 پلاس به 71 دقیقه می‌رسد و بیش از 30 دقیقه سریع‌تر از S10 پلاس، شارژ باتری خود را تکمیل می‌کند. نگفته پیداست که این عملکرد درخشان نوت10 پلاس با شارژر 25 واتی رخ داده و در صورت تهیه شارژر قوی‌تر 45 واتی مطمئنا با شرایط بسیار بهتری روبرو می‌شویم.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

نوت10 پلاس با اندروید 9 و رابط کاربری One UI نسخه 1.5 ارائه می‌شود که نسبت به سری S10 با تغییراتی روبرو شده است. زمان بوت سیستم نزدیک به 19 ثانیه بوده که تنها یکی دو ثانیه با S10+ تفاوت داشته و هنوز یکی از سریع‌ترین زمان‌های بوت به شمار می‌رود.

مثل سال‌های گذشته اولین برخورد با رابط کاربری دستگاه از طریق صفحه همواره روشن صفحه‌نمایش یا Always On Display است که مثل گذشته به صورت پیش‌فرض، زمان تاریخ و برخی اطلاعات دیگر را بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر می‌کشد.

منوی تنظیمات این بخش اندکی نسبت به S10 تغییر کرده و با پرهیز از منوهای کشوی سعی در نمایش همه اطلاعات در یک صفحه تکی شده است. مثل قبل گزینه پیش‌فرض برای نمایش AOD روی Tap to show یا ضربه زدن روی صفحه‌نمایش برای ظاهر شدن آن برای 30 ثانیه قرار دارد اما می‌توان آن را به دلخواه روی دو گزینه دیگر شامل نمایش دائمی (Show always) یا نمایش در زمان‌های مشخص (Show as scheduled) نیز تنظیم نمود.

منوی همواره روشن به صورت پیش‌فرض به صورت عمودی روی صفحه‌نمایش قرار می‌گیرد اما می‌توان آن را از طریق گزینه‌ای در تنظیمات این قسمت به صورت افقی یا Landscape نیز به نمایش گذاشت. اطلاعات موسیقی در حال پخش و تنظیم روشنایی به صورت خودکار دیگر گزینه‌های قابل اشاره در این بخش هستند و از طریق بخش Clock style در منوی لاک‌اسکرین نیز می‌توان نوع ساعت (گونه‌های مختلف آنالوگ و دیجیتال) و رنگ نوشتار این منو را تغییر داد.

قابلیت AOD با وجود آنکه نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش را مرتفع می‌سازد اما روشن گذاشتن دائم آن در تمامی زمان‌ها، چند درصدی در دوام باتری تأثیر منفی برجای می‌گذارد.

صفحه قفل جدا از نمایش زمان و تاریخ در گوشه سمت چپ بالا، از دو میانبر برای دسترسی مستقیم به دوربین و شماره‌گیر تلفن برخوردار است که در تنظیمات این قسمت می‌توان هر میانبر دلخواهی را جایگزین آنها کرد.

در منوی تنظیمات صفحه قفل در بخش layout علاوه بر این می‌توان جایگاه این دو میانبر را در پایین صفحه را نیز تغییر داد و با انتخاب گزینه Floating button، نمایش آنها در نیمه پایینی صفحه را منوط به لمس و نگه داشتن یک آیکون جدید کرد.

در بخش تنظیمات صفحه قفل مثل قبل گزینه‌ای تحت عنوان FaceWidget در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن، مواردی مثل کنترلرهای موسیقی، رویدادهای تنظیم شده برای روز جاری، آلارم بعدی ساعت و وضعیت آب و هوا مستقیما همراه با Bixby Routins به صفحه قفل منتقل می‌شوند که این آخری رویدادهای حاضر در دستیار هوشمند سامسونگ موسوم به بیکسبی را نشان می‌دهد. این اطلاعات مثل قبل به جز صفحه قفل، در بخش همواره روشن صفحه‌نمایش نیز قابل نمایش هستند.

صفحه هوم با آیکون‌های بزرگ‌تری نسبت به گذشته طراحی شده که رنگ و لعاب بیشتری در مقایسه با قبل دارد و آیکون‌های آن نیز کاملا به آنچه در S10 دیده‌ایم شباهت دارد. در اینجا نیز به دلخواه می‌توان ویجت‌ها و آیکون برنامه‌های دلخواه را در صفحات مختلف دسک‌تاپ جای داد و دسک‌تاپ سمت چپ نیز چون همیشه به Bixby تعلق دارد.

دکمه‌های کنترلی زیر صفحه‌نمایش با همان طراحی پیشین ارائه شده و مثل قبل با لمس app switcher در کناره سمت چپ، مجموعه‌ای از برنامه‌های جدیدا اجرا شده همراه با آیکونی برای بستن دسته‌جمعی آنها ظاهر می‌شود و در پایین نیز چهار برنامه بیشتر مورد استفاده قرار گرفته شده را می‌توان مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه‌داشتن دست روی صفحه‌نمایش، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که طبق معمول چهار گزینه Wallpapers، تم، ویجت و تنظیمات هوم‌اسکرین در پایین آن دیده می‌شود و از طریق آن جدا از حذف و اضافه کردن صفحات دسک‌تاپ می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ یعنی Bixby Home را غیر فعال کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم را پیش از این تقریبا به طور کامل در S10+ دیده‌ایم و در اینجا تنها با یکی دو اختلاف کوچک روبرو می‌شویم. در این بخش امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، App icon badge (شیوه نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن)، Add apps to Home screen (افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدید دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم)، Swipe down fornotification panel (کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن) و Rotate to landscape mode (چرخش هوم‌اسکرین با چرخاندن گوشی) در دسترس قرار دارد.

همچون نسل قبلی Experience UI سامسونگ در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون مثل نمونه مشابه در iOS شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود.

منوی جانبی گوشی یا Edge Panels که در لبه خمیده سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد طبق معمول با کشیدن آیکون آن (که به صورت ناپیدا در نیمه پایینی لبه جانبی سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد) رو به سمت داخل ظاهر می‌شود و این بار نیز مثل S10 تنها شامل یک پنل یعنی App Edge برای قرار دادن میانبر برنامه‌های دلخواه در 10 جایگاه است. برای جای‌گذاری برنامه‌های دلخواه در این قسمت می‌توان از لمس آیکون + روی هر قسمت یا از گزینه Edit در پایین آن استفاده نمود.

مثل قبل، پنل‌های متعدد و متنوعی برای این بخش در دسترس قرار دارد که لیستی از تمامی آنها را با انتخاب گزینه چرخ‌دنده از پایین صفحه می‌توان مشاهده کرد.

بیشترین تغییرات در نسخه 1.5 وان UI نسبت به S10 را باید در Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش جست‌وجو کرد؛ در این منو با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین، مثل قبل، درصد ذخیره باتری، آنتن موبایل و وای‌فای در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت به تصویر کشیده می‌شوند. درست مقابل زمان و تاریخ و کنار آیکون دسترسی به منوی Setting، دکمه‌ای برای خاموش و روشن کردن دستگاه در نظر گرفته شده که این با توجه به وظیفه عجیب دکمه پاور سمت چپ که در بالا به آن اشاره شد، راه‌کاری برای تسهیل خاموش و روشن کردن دستگاه به نظر می‌رسد. در S10 در این بخش یک آیکون ذره‌بین برای جست‌وجو در تمامی قسمت‌های گوشی از طریق گزینه Finder در نظر گرفته شده بود. شش آیکون زیر این قسمت بدون تفاوت نسبت به گذشته، شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود.

اما پیش از آنکه سری به دیگر تاگل‌های منوی نوتیفیکیشن بزنیم بهتر است با دو آیکون جدید در پایین این قسمت آشنا شویم؛ این دو آیکون که با عنوان Devices و Media شناخته می‌شوند در حقیقت راه‌کاری برای دسترسی آسان‌تر به دستگاه‌های متصل به نوت10 (مثلا از طریق بلوتوث) و کنترل مدیای در حال پخش در آن‌هاست. دستگاه‌های متصل به نوت10 با نصب اپلیکیشن SmartThings سامسونگ مجموعه وسیعی از دیوایس‌های هوشمند را در بر گرفته و بدین‌ترتیب کنترل پخش مدیا روی این دیوایس‌ها به امر آسانی بدل می‌شود.

با ادامه اسکرول این بخش 22 آیکون جدید در ردیف‌های چهارتایی با امکان اسکرول افقی به این جمع افزوده می‌شوند که تقریبا همه آنها را در S10+ نیز دیده بودیم.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که با لمس فلش رو به پایین مقابل آن امکان تغییر مکان این اسلایدر (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) و یا فعال‌سازی روشنایی خودکار صفحه فراهم می‌شود؛ سامسونگ عنوان روشنایی خودکار در این بخش را به Adaptive brighness تغییر داده است.

منوی اصلی که با کشیدن رو به بالا یا پایین هوم‌اسکرین پدیدار می‌شود از ساختار ساده‌‌ای برخوردار است و مثل قبل با آیکون‌های بزرگ و ساده‌ای که در 5 ردیف و 4 ستون مرتب شده‌اند روبرو می‌شویم. قسمت جست‌وجو در بالا به جای خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و همان موارد قبلی از جمله Clean up pages برای پر کردن جای خالی‌های ایجاد شده در منوی اصلی ناشی از حذف و اضافه در آن حضور دارند.

موارد حاضر در منوی تنظیمات یا Setting مثل قبل برحسب نوع تنظیم در دسته‌بندی‌های مختلف قرار گرفته‌اند. این دسته‌بندی‌ها شامل گزینه‌های ارتباطی یا Connections، گزینه‌های مربوط به صدا و لرزش و اعلان برنامه‌ها، تمامی بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش، گزینه‌های امنیتی، حساب‌های کاربری و گوگل، بخشی تحت عنوان ویژگی‌های پیشرفته یا Advances features، سه قسمت مرتبط با اپلیکیشن‌ها، تنظیمات عمومی مرتبط با زبان و تاریخ و گزینه‌های کمکی برای افراد توان یاب و بالاخره قسمت اطلاعات کلی گوشی و آپدیت نرم‌افزار می‌شوند.

در بخش Digital welbeing میزان استفاده از برنامه‌های مختلف به صورت یک نمودار دایره‌ای در بالا دیده می‌شود و از طریق همین بخش می‌توان تعداد دفعات باز کردن قفل صفحه‌نمایش در طول روز، تعداد و نوع نوتیفیکیشن‌های دریافت شده و مدت زمان استفاده از گوشی در هر برنامه به تصویر کشیده می‌شود. گزینه Wind down در این بخش امکان سیاه و سفید کردن صفحه‌نمایش و بلاک کردن نوتیفیکیشن‌‌ها در زمان خواب به صورت اتوماتیک فراهم می‌شود.

با خارج کردن قلم S Pen از جای خود مثل گذشته یک منوی عمودی در کناره صفحه ظاهر می‌شود که با کمک آن می‌توان در صفحه مخصوص نوت‌برداری کرد (Create note)، یک بخش از تصویر به نمایش درآمده روی صفحه را برش داد (Smart select)، مستقیما روی صفحه نوشت (Screen write)، پیام زنده با افکت حرکتی تولید کرد (Live messages)، کلمات را به صورت زنده با نزدیک کردن قلم به آن‌ها ترجمه کرد و بالاخره از ویژگی AR Doodle که پیش از این به آن اشاره شد استفاده کرد.

منوی تنظیمات قلم دستگاه در Setting لیست بلندبالا و متنوعی را تشکیل می‌دهد که تقریبا اکثر آن‌ها را پیش از این در نوت9 نیز دیده بودیم.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

سامسونگ در سال‌های گذشته از دو نوع چیپ‌ست مختلف یکی ساخت شرکت کوالکام و دیگری از محصولات خود در رده Exynos برای گوشی‌های سری نوت و S خود استفاده کرده که اولی برای برخی بازارها از جمله بازار آمریکا و دیگری یعنی پروسسورهای Exynos برای بازارهای بین‌المللی در نظر گرفته شده‌اند. نوع و کیفیت این پردازنده تقریبا همیشه یکسان بوده و اختلاف ناچیزی بین آن‌ها‌ مشاهده می‌شد. در سری S10 اما تقریبا برای اولین بار یک تغییر مابین چیپ‌ست ساخت کوالکام یعنی Snapdragon 855 و چیپ‌ست Exynos 9820 ساخت سامسونگ ایجاد شد که در برخی موارد مثل مصرف انرژی تأثیر نسبتا محسوسی را بر جای می‌گذاشت؛ این تفاوت به لیتوگرافی ساخت این دو پردازنده تعلق داشت که در SD855 از نوع 7 نانومتری و در مدل اگزینوس، 8 نانومتری بود. سامسونگ برای جبران این مسئله چند روز قبل از رونمایی از Note10، پردازنده جدیدی را به نام Exynos 9825 رونمایی کرد که مثل همتای کوالکامی خود، 7 نانومتری بوده و فرکانس هسته‌های میانی آن با اندکی ارتقاء روبرو شده است. Exynos 9825 که در نوت10 و نوت10 پلاس نسخه بین‌المللی (از جمله ورژن توزیع شده در بازارهای داخلی ایران) در دسترس قرار دارد دارای دو هسته قدرتمند M4 با فرکانس 2.73 گیگاهرتز است که دو هسته میانی ARM A75 با فرکانس ارتقاء یافته 2.4 گیگاهرتزی و 4 هسته 1.95 گیگاهرتزی ARM A55 آن را در پردازش یاری می‌کنند.

گرافیک 12 هسته‌ای Mali-G76 MP12 این پروسسور تغییری نکرده اما ظاهرا این بار فرکانس آن، اندکی افزایش یافته است؛ امری‌که در ادامه در بخش تست‌های گرافیکی می‌توان آن را تحقیق کرد.

حافظه رم این گوشی در هر دو نسخه 256 و 512 گیگابایتی، 12 گیگابایت در نظر گرفته شده که فارغ از مفید بودن این میزان حافظه و احتیاج کاربران این گوشی به این میزان رم، تأثیر بالایی در جلب توجه خریداران ایفا خواهد کرد.

از 256 گیگابایت حافظه داخلی این مدل در اولین بوت،‌30.3 گیگابایت به سیستم‌عامل و آنچه user data خوانده می‌شود اختصاص پیدا کرده و تنها 225.7 گیگابایت حافظه در اختیار کاربران قرار گرفته است. این میزان اشغال بی‌سابقه حافظه بسیار بیشتر از رقبای این گوشی بوده و حتی مقایسه آن با گوشی‌های پیشین سامسونگ نیز تفاوت بالایی را نشان می‌دهد. برای نمونه در نسخه 128 گیگابایتی هر دو گوشی گلکسی S10+ و نوت9 تنها نزدیک به 19 گیگابایت در بوت اولیه به سیستم‌عامل اختصاص پیدا کرده بود و جالب است بدانید در Huawei P30 Pro با همین میزان حافظه یعنی 256 گیگابایت، تنها 13.3 گیگابایت در اختیار سیستم بود و کاربران امکان استفاده از مابقی حافظه یعنی چیزی در حدود 242.7 گیگابایت را داشتند.

نوع حافظه داخلی گلکسی نوت10 پلاس به UFS 3.0 ارتقاء پیدا کرده که در حال حاضر از جمله معدود گوشی‌های مجهز به این نوع از حافظه به حساب می‌آید. برای تست سرعت حافظه داخلی سیستم، مثل گذشته از تست AndroBench بهره می‌بریم که سرعت فوق‌العاده 1,544MB/s را در خوانش ترتیبی یا Sequential Read به نام خود ثبت می‌کند. برای مقایسه کافی‌ست بدانید در P30 Pro با حافظه UFS 2.1، این سرعت تنها 912MB/s ثبت شده و گلکسی S10+ نیز با سرعت 794MB/s در خوانش ترتیبی، فاصله بسیاری با نوت10 پلاس دارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به ارتقاء فرکانس در هسته‌های میانی پروسسور Exynos 9825 انتظار عملکرد بهتری از این چیپ‌ست در تست‌های پردازشی به خصوص در حالت چند هسته‌ای داریم و این مسئله در تست‌های کلی و گرافیکی نیز احتمالا چند درصدی به نفع این مدل تمام می‌شود. یک نکته منفی در این بخش، گرم شدن بیش از اندازه نوت10 پلاس حین اجرای تست‌های مختلف است که این گرما به خصوص در کنارهای فلزی گوشی بیشتر احساس می‌شود.

در اولین تست چون همیشه به سراغ آزمون Geekbench که در این نوبت در ورزن 4.4.1 اجرا می‌شود می‌رویم. نوت10 پلاس این تست را با امتیازهای 4,364 در حالت تک هسته‌ای و 10,379 در حالت چند هسته‌ای به پایان می‌رساند که تقریبا هیچ تفاوت معنی‌داری با S10+ با امتیازهای 4,592 و 10,392 ندارد. بالاتر نرفتن امتیاز نوت10 نسبت به S10 در این آزمون برخلاف انتظار، به تأثیر کمتر هسته‌های میانی در ارتقاء امتیاز این چیپ‌ست اشاره دارد.

در تست کلی AnTuTu v7.2.3 امتیاز کلی نوت10 پلاس به رقم بسیار بالای 346,564 واحد بالغ می‌شود که نزدیک به 10 هزار واحد بالاتر از گلکسی S10+ در همین تست است. با بررسی امتیازهای جانبی به دست آمده در این بنچ‌مارک بالاترین عامل ایجاد تفاوت جدا از گرافیک، بیش از همه به حافظه دستگاه و ارتقاء رم تعلق دارد و جالب اینکه برخلاف انتظار، در اینجا نیز امتیاز پردازنده اندکی کمتر از S10+ ثبت شده است.

برای مشخص شدن میزان تغییرات گرافیکی این مجموعه طبق معمول به سراغ تست Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از مجموعه 3DMark می‌رویم که یکی از سنگین‌ترین و اصطلاحا demandingترین آزمون‌های گرافیکی به شمار می‌رود. امتیاز نوت10 پلاس در این تست به 4,920 واحد رسید که نسبت به 4,377 واحد در S10 پلاس، تفاوت بزرگی را نشان می‌دهد و می‌توان آن را در کنار ارتقاء حافظه رم به عنوان نشانه‌ای بر بهبود (حداقل فرکانسی) در بخش گرافیکی Exynos 9825 تلقی نمود. برای مشخص شدن میزان بزرگی امتیاز به دست آمده در این بخش کافی‌ست آن را با امتیاز 3,972 گوشی پرچمدار هواوی یعنی P30 Pro در همین تست مقایسه کنید.

گزینه‌های ارتباطی

همچون گذشته لیست گزینه‌های ارتباطی نوت10 پلاس در سطح بسیار بالایی و قابل مقایسه با بهترین پرچمداران فعلی بازار است؛ حداکثر سرعت تبادلات شبکه در این مدل تحت LTE Cat.20 با تجمیع اپراتوری هفت‌گانه، به 2 گیگابیت بر ثانیه در دانلود و 150 مگابیت بر ثانیه در آپلود می‌رسد. وای‌فای 802.11a/b/g/n/ac/ax در هر دو فرکانس 2.4 و 5 گیگاهرتز، دیگر گزینه ارتباطی مهم دستگاه را تشکیل می‌دهد که سرعت دانلود و آپلود آن در هر دو مورد 1.2 گیگابیت بر ثانیه است. بلوتوث نسخه 5، اتصال NFC و مسیریاب های GPS/Galileo/GLONASS/BeiDou سایر گزینه‌های ارتباطی دستگاه را تشکیل می‌دهند.

کلام آخر

سامسونگ Galaxy Note10+ اسمارت‌فونی‌ برجسته با طراحی متفاوت و المان‌های جذاب و چشمگیری مثل ردیف دوربین‌های چهارگانه بخش پشتی و رنگ‌آمیزی جالب‌توجه‌ای‌ست که نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌سازد. نوت10 پلاس در مقایسه با نسل پیشین خود در جنبه‌های متعددی از جمله حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش در کنار طرفیت و شارژ سریع باتری موفق ظاهر شده و مقایسه آن با سری S10 نیز در برخی زمینه‌ها از جمله بهبود دوربین تله‌فتو و استفاده از حافظه پر سرعت UFS 3.0،‌ شرایط بهتری را نشان می‌دهد. قلم S Pen در این گوشی با امکانات جدیدی همراه شده و سنسورهای حرکتی تعبیه شده در آن، کاربری‌های تازه‌‌ای را برای این قلم به همراه می‌آورند. از سوی دیگر و در سمت نکات منفی باید به حذف جک 3.5 میلی‌متری هدست اشاره کرد که با وجود دلائل سامسونگ در توجیه حذف آن ( ارتقاء ظرفیت باتری و بهبود موتور ویبره گوشی) همچنان از نگاه بسیاری از کاربران، امر خوشایندی به نظر نمی‌رسد.

توجه به انتقادهای کاربران و حذف دکمه ویژه Bixby، گام مثبتی در طراحی نوت10 به حساب می‌آید اما از سوی دیگر انتخاب سمت چپ برای دکمه پاور چندان ارگونومیک نبوده و هنوز فشردن و نگه‌داشتن این دکمه در حالت پیش‌فرض برای احضار Bixby در نظر گرفته شده است.

کیفیت دوربین‌های بخش پشتی دستگاه در سطح بسیار بالایی قرار داشته و در زمینه فیلم‌برداری نیز با پشتیبانی از وضوح 4K با 60 فریم در ثانیه و امکان برداشت اسلوموشن 960fps با نمونه بسیار پیشرفته‌ای روبرو می‌شویم. دوربین تله‌فتو در این بخش، دیافراگم بازتری نسبت به گذشته داشته و بدین‌ترتیب با تصاویر با کیفیت‌تری در این دوربین روبرو می‌شویم.

دوربین سلفی گوشی نه‌تنها برخلاف S10+ فاقد سنسور جداگانه‌ای برای تعیین عمق میدان است بلکه این بار دیافراگم آن نیز کاملا بسته‌تر شده و از f/1.9 به f/2.2 کاهش پیدا کرده است که به قیمت کوچک‌تر شدن ناچ درون صفحه، نویز بیشتری را در محیط‌های کم‌نور به تصویر اعمال می‌کند. این دوربین همچنین به صورت پیش‌فرض به صورت زوم‌شده با وضوح 6.5 مگاپیکسل عکاسی می‌کند و برای یک تصویر با وضوح کامل باید، آن را به حالت واید تغییر وضعیت داد.

از دوام باتری در این گوشی می‌توان رضایت داشت هرچند با افزایش وضوح صفحه‌نمایش و رساندن آن به رزولوشن پیش‌فرض، از دوام باتری اندکی کاسته می‌شود. در زمینه پردازشی و گرافیکی با یکی از بهترین نمونه‌های بازار روبرو می‌شویم که به خصوص در بخش گرافیکی، به راحتی S10+ را نیز جا می‌گذارد.

در نهایت برخی دیگر از نکات منفی این گوشی را به صورت لیست‌وار می‌توان در این موارد خلاصه نمود:

- در نظر گرفته نشدن فوکوس خودکار برای دوربین واید (برخلاف رقبای سرسختی مثل Huawei P30 Pro)

- بزرگ و لغزنده بودن بدنه و ارگونومیک پایین همراه با جذب بسیار بالای اثرات انگشت

- کاربری نچندان بالای قلم S Pen (با وجود تمامی تغییرات صورت گرفته) برای کاربران عادی

- تاچ تصادفی صفحه‌نمایش به عنوان مشکل همیشگی گوشی‌های با صفحه‌نمایش خمیده