mobile.ir - مرجع موبایل ایران

اهمیت گوشی‌های ارزان‌قیمت برای تمامی سازندگان موبایل در طی چند سال گذشته عمدتا به دلیل تعمیم برخی امکانات پرچمداران به رده میانی و تا حدودی تحت تأثیر قیمت بسیار بالاتر گوشی‌های پیشرفته، با افزایش چشمگیری روبرو شده تا حدی‌که این رده برای برخی برندها موتور محرک و عامل اصلی درآمدزایی به حساب می‌آید؛ فعالیت گسترده چینی‌ها در این سطح در تقلیل حاشیه سود برندهای سنتی و کلاسیک بازار موبایل نقش موثری ایفا کرده و شرایط دشواری را برای اینگونه برندها در بازارهای بزرگ، ایجاد کرده است. بازار هند که بعضا از آن با عنوان دومین بازار بزرگ موبایل جهان یاد می‌شود از شرایط متفاوتی در مقایسه با دیگر مارکت‌ها برخوردار است جایی‌که متوسط بودجه خرید یک گوشی موبایل در هند در مقایسه با دیگر بازارهای بزرگ از جمله چین و ایالات متحده نسبتا پائین‌تر بوده و از این رو گوشی‌های گران‌قیمتی مثل آیفون‌های اپل و گلکسی Sهای سامسونگ تا به امروز شانس چندانی برای موفقیت در این بازار نداشته‌اند. از سوی دیگر طبق گزارش Counterpoint از بازار جهانی فیچرفون در سه‌ماهه سوم 2018،‌ نزدیک به 36 درصد از کل عرضه گوشی‌های فاقد سیستم‌عامل دنیا به تنهایی در کشور هند انجام می‌شود که این موضوع در شرایط به اشباع رسیدن اکثر بازارهای موبایل، به خوبی به پتاسیل بسیار بالای هند برای توسعه اسمارت‌فون اشاره دارد.

موفقیت در بازار هند البته به فاکتورهای متفاوتی در مقایسه با سایر بازارها وابسته است که قیمت تمام‌شده کالا از جمله مهم‌ترین آنها به حساب می‌آید؛ قیمت کمتر در این بازار البته لزوما به معنای مشخصات پائین‌تر کالا نبوده و رقابت سنگین و بی‌رحمانه برندهای چینی برای افزایش مشخصات سخت‌افزاری و کاهش همزمان قیمت، به خوبی نشانگر شرایط خاص این منطقه اقتصادی‌ست. یکی از راه‌های کاهش قیمت بدون ایجاد تغییرات منفی در مشخصات کالا، پرهیز از هزینه‌های جانبی از جمله مالیات و هزینه‌های واردات قطعه است که با انتقال کارخانه‌های سازنده موبایل به درون کشور انجام می‌پذیرد و برخی برندها از جمله شیائومی با احداث 7 کارخانه تا به امروز در هند، پیش از سایرین به اهمیت آن پی بردند. سایر شرکت‌های سازنده موبایل نیز برای حرکت در این راستا در طی چند سال گذشته اقدام به ارائه برندهای مستقلی برای بازار هند نموده‌اند که از آن جمله باید به فعالیت گسترده برند Realme از اوپو اشاره کرد.

شرکت سامسونگ که مدت‌هاست بازار چین را به رقبای چشم‌بادامی خود واگذار کرده و سهم بسیار کوچکی از بازار چین را در اختیار دارد، تمایلی برای تکرار این تجربه تلخ در دومین بازار بزرگ موبایل یعنی هند نداشته و از این رو از مدت‌ها پیش حضور فعالی را در این بازار آغاز کرده و در حال حاضر رقابت گسترده و تنگاتگی را با شیائومی در بالاترین سطح این بازار تجربه می‌کند. یکی از راه‌کارهای سامسونگ برای کسب موفقیت در این بازار، ارائه اسمارت‌فون‌های اختصاصی با مشخصات راضی‌کننده و قیمتی رقابتی‌ست که سری گلکسی M مهم‌ترین نمود آن به حساب می‌آید. این شرکت در اواسط زمستان سال گذشته دو گوشی رده پائین گلکسی M10 و گلکسی M20 را در همین راستا معرفی نمود که وجوه تمایز آنها را صفحه‌نمایش‌های بزرگ، دوربین‌های دوگانه و باتری‌های قدرتمند در کنار قیمت‌هائی قابل رقابت با برندهای چینی تشکیل می‌داد.

Samsung Galaxy M20

گلکسی M30 اندکی بعد با مشخصات بهبود یافته‌ای در زمینه صفحه‌نمایش و حافظه به بازار عرضه شد و برای اولین بار در این کلاس با حضور سه دوربین در بخش پشتی، رقبای این کلاس را به مبارزه طلبید.

Samsung Galaxy M30 با نام مدل دقیق SM-M305F موضوع بررسی این نوبت است. سامسونگ گلکسی M30 از طریق فروشگاه آمیتیس در اختیار ما برای بررسی قرار گرفت.

جعبه محتویات

گلکسی M30 با جعبه نسبتا کوچکی حاوی تصویر بزرگی از دستگاه همراه با نام مدل ارائه می‌شود که این طراحی در دیگر گوشی‌های سری M نیز به تقریبا به همین صورت تکرار شده است.

درون این جعبه به‌رسم دیگر گوشی‌های ارزان‌قیمت خبری از هدست نبوده و به جز خود گوشی تنها به شارژر، کابل USB-C و سوزن دسترسی به اسلات جانبی بر می‌خوریم.

شارژر همراه گوشی برگ برنده اصلی M30 در مقابل رقباست که با پشتیبانی از توان خروجی 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر)، از شارژ سریع باتری، پشتیبانی می‌کند. به این شارژر و توان آن در شارژ سریع باتری در ادامه باز خواهیم گشت.

طراحی ظاهری

پیش از در دست گرفتن M30 با نیم‌نگاهی به مشخصات دستگاه از جمله صفحه‌نمایش 6.4 اینچی و باتری 5,000mAh انتظار برخورد با دیوایسی بزرگ و غول‌آسا را داریم که در دست کاملا سنگین خواهد بود؛ این شرایط اما با روبرو شدن با گوشی در دنیای واقعی کاملا تغییر کرده و نه‌تنها خبری از ابعاد بزرگ و غیر منطقی نیست بلکه در زمینه وزن نیز مشکل خاصی دیده نمی‌شود. بخش رویی دستگاه با پوشش تیره یک‌دست مشابه یک گوشی معمولی به نظر می‌رسد اما حاشیه اندک بخش پائینی و لبه‌های گرد و 2.5D شیشه روی صفحه‌نمایش، جلوه خوشایندی را به آن بخشیده است.

طیف رنگ‌آمیزی بخش پشتی از خاکستری در بالا تا مشکی در پائین، یکی از چشمگیرترین زیبایی‌های قابل اشاره در طراحی این مدل را تشکیل می‌دهد که در زیر پوشش براق این قسمت، به‌خصوص در زیر نور، خودنمائی می‌کند. این ترکیب رنگ در نسخه آبی که به صورت پلکانی از بالا به پائین از یک رنگ باز به یک رنگ تیره تغییر می‌کند نیز تکرار شده و ظاهرا سلیقه‌های رنگی مختلف را تأمین می‌کند. پوشش براق این قسمت که چندان شیشه‌ای به نظر نمی‌رسد (و سکوت سامسونگ در این مورد نیز، این نظریه را تلیید می‌کند) طبیعتا جاذب شدید اثرات انگشت است اما این آثار انگشت و آلودگی در بخش روشن‌تر بالائی کمتر به چشم می‌آیند که از این نکته باید به عنوان یک فاکتور مثبت در طراحی M30 یاد کرد.

دیگر جذابیت بخش پشتی گلکسی M30 مطمئنا به دوربین‌های سه‌گانه این قسمت تعلق دارد که به صورت عمودی در زیر هم قرار گرفته‌ و دوربین اصلی با حلقه‌ای طلایی به دور لنز از دو دوربین دیگر متمایز شده است. این مجموعه که آرام‌آرام در دیگر گوشی‌های این رده نیز ظاهر می‌شود، با وجود آنکه لزوما به معنای در اختیار داشتن یک دوربین با کیفیت نیست اما در عمل تأثیر مثبتی در نگاه خریداران برجای می‌گذارد.

ضخامت گوشی به‌رغم، ظرفیت بالای باتری چندان افزایش نیافته و با خمیده بودن لبه‌های کاور بخش پشتی، این ضخامت، کمتر نیز به نظر می‌رسد.

نکته مثبت در المان‌های پیرامونی، به حضور پورت USB-C و جک هدست در پائین گوشی تعلق دارد که به خصوص اولی، در بسیاری از گوشی‌های ارزان‌قیمت چینی،‌ شانسی در برابر پورت قدیمی microUSB ندارد.

گلکسی M30 در یک نگاه کلی، از ظاهر چشم‌نواز و طراحی رضایت‌بخشی برخوردار است که برخلاف انتظار از صفحه‌نمایش بزرگ و باتری حجیم آن، اکثر فاکتورهای مورد انتظار از یک گوشی خوش‌ساخت را ارائه می‌دهد. بدنه براق دستگاه جدا از جذب اثرات انگشت، احتمال لیز خوردن گوشی از دست را افزایش داده اما از سوی دیگر به لطف رنگ‌آمیزی تدریجی و gradiant بخش پشتی، به ارتقاء جذابیت‌های ظاهری گلکسی M30 کمک فراوانی کرده است. یک نکته منفی در این میان استفاده نکردن از پوشش‌های شیشه‌ای محافظ در پشت و جلوی دستگاه است که احتمالا در کوتاه‌مدت به نمایان شدن خراشیدگی‌های مشهودی به خصوص در بخش پشتی منجر می‌شود.

ابعاد و وزن

همانطور که در قسمت طراحی گوشی نیز اشاره شد، صفحه‌نمایش 6.4 اینچی و باتری 5,000mAh حاضر در گلکسی M30، تصور یک گوشی بزرگ و سنگین را در ذهن ایجاد می‌کند امری که البته در عمل چندان به حقیقت نپیوسته و ابعاد و وزن دستگاه از حد منطقی این کلاس فراتر نمی‌رود. طول و عرض گلکسی M30 به ترتیب 159 و 75.1 میلی‌متر است که در مقایسه با دیگر نمونه‌های هم‌طراز مثل Oppo K1 تقریبا هیچ تفاوتی ندارد و مقایسه آن با پرچمداری مثل Galaxy Note9 نیز نزدیک به 3 میلی‌متر در ارتفاع و 1.3 میلی‌متر در عرض، ابعاد کمتری را نشان می‌دهد. ضخامت گوشی 8.5 میلی‌متر اعلام شده که با وجود آنکه نسبت به نمونه‌ای مثل اوپو K1 با ضخامت 7.4 میلی‌متری بیشتر است اما با در نظر گرفتن باتری 5,000mAh حاضر در M30 در مقایسه با باتری تنها 3,600mAh حاضر در نمونه Oppo، این اختلاف ضخامت کاملا قابل چشم‌پوشی به نظر می‌رسد.

گلکسی M30 با وزن 174 گرم، مطمئنا سبک‌ترین گوشی 6.4 اینچی حال حاضر بازار نیست اما این وزن چندان نیز غیر منطقی نبوده و در دست سنگینی زیادی را ایجاد نمی‌کند.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش 16.21 سانتی‌متری یا 6.4 اینچی حاضر در گلکسی M30 با فناوری Super AMOLED سامسونگ ساخته شده و وضوح فول اچ‌دی پلاس آن در نسبت 19.5:9 یعنی 1080×2340 پیکسل به فشردگی 403ppi منجر می‌شود. حاشیه‌های جانبی و بخش بالایی در هر سه ‌طرف گوشی نزدیک به 2 میلی‌متر است و در پایین نیز نزدیک به 6 میلی‌متر حاشیه وجود دارد. این حاشیه‌ها به‌اندازه کوچک هستند که به گفته سامسونگ نسبت صفحه‌نمایش به بدنه (screen to bidy ratio) از 90 درصد فراتر برود.

مثل هر AMOLED دیگری، در اینجا نیز با کیفیت بالائی از لحاظ کنتراست و اغنای رنگ روبرو می‌شویم و زاویه دید نیز با اینکه کاملا به 180 درجه نزدیک است اما مثل سایر OLEDهای سامسونگ با حرکت دادن گوشی به کناره‌ها، سایه‌های سبز‌ رنگی روی تصویر دیده می‌شود. از کیفیت این صفحه‌نمایش در محیط‌های داخلی می‌توان کاملا رضایت داشت و در زیر نور خورشید نیز با تنظیم نور روی حداکثر، فعال بودن روشنائی خودکار و البته با یک پس‌زمینه کاملا روشن، می‌توان محتوای صفحه را مشاهده کرد، هرچند در این حالت با بهترین‌ نمونه‌های همین شرکت سامسونگ نیز فاصله کاملا مشهودی دیده می‌شود. دقیق نبودن رنگ‌ها، مثل اغلب صفحه‌نمایش‌های OLED غیر پرچمدار نکته منفی اصلی این پنل را تشکیل می‌دهد جایی‌که با رنگ‌های اشباع‌شده و نسبتا غیر واقعی در این صفحه‌نمایش روبرو می‌شویم.

در منوی Display از تنظیمات گوشی حالت تصویر به صورت پیش‌فرض روی گزینه Adaptive display قرار دارد که تصویر به نسبت گرم‌تری را نسبت به سه حالت دیگر یعنی AMOLED cinema ،AMOLED photo و Basic‌ ایجاد می‌کند. در حالت پیش‌فرض یعنی Adaptive display می‌توان گرمای رنگ و سه رنگ قرمز، سبز و آبی را به دلخواه تنظیم کرد.

زیر صفحه‌نمایش در حاشیه باریک این قسمت با نکته خاصی بر نمی‌خوریم و در بالا نیز جدا از سنسورهای ناپیدای نور و Proximity، به دوربین دوم و اسپیکر تماس بر می‌خوریم که این دومی در لبه بالایی گوشی جای گرفته است.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ، اسلات به‌ظاهر کوچکی به چشم می‌خورد که درون خود محلی برای قرارگیری دو سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD همزمان را پنهان کرده است؛ امکان استفاده همزمان از دو سیم‌کارت و کارت حافظه جانبی،‌ یکی از نکات مثبت این مدل به حساب می‌آید.

در دیگر سو و در سمت راست طبق انتظار به دکمه تغییر صدا و کلید پاور بر می‌خوریم که این بار نیز اندکی دور از دسترس بوده و به خصوص دکمه ولوم بالا برای افراد با دست‌های کوچک‌تر چندان در جای مناسب و ارگونومیکی قرار ندارد.

در حالی‌که میکروفون دوم تنها المان قابل اشاره در بالای گوشی‌ست، در پایین، میکروفون تماس، اسپیکر اصلی، جک هدست و پورت USB-C قرار دارند که مجموعه کامل و رضایت‌بخشی را تشکیل می‌دهند.

بخش پشتی

نگاه‌ها در بخش پشتی، جدا از طراحی زیبا و تغییر تدریجی رنگ از بالا به پایین (که ترکیب خاکستری به مشکی آن در کمتر گوشی دیگری دیده می‌شود)، مطمئنا روی دوربین‌های سه‌گانه این قسمت ثابت می‌ماند؛ این دوربین‌ها که عموما انتظار مشاهده آنها را در یک گوشی رده میانی رو به پایین نداریم، جلوه‌ای حرفه‌ای به M30 بخشیده و از نگاه کاربران عادی به جذابیت آن کمک فراوانی کرده است. دوربین اصلی این مجموعه با نواری طلایی از سایرین تفکیک شده و در پایین آنها نیز فلش LED نسبتا بزرگی دید می‌شود. سنسور بیضی‌شکل اثر انگشت، نشان سامسونگ و برخی نوشته‌های ناپیدا در پایین، دیگر اجزای قابل اشاره در بخش پشتی گلکسی M30 را تشکیل می‌دهند.

دوربین‌های اصلی

دوربین‌های سه‌گانه بخش پشتی M30 که به صورت عمودی در زیر هم قرار دارند به ترتیب از بالا به پایین شامل یک دوربین 5 مگاپیکسلی برای تعیین عمق و فوکوس با f/2.2 و بدون امکان برداشت تصویر، دوربین اصلی 13 مگاپیکسلی با f/1.9 و دوربین 5 مگاپیکسلی واید با میدان دید 123 درجه‌ای می‌شوند که با وجود آن‌که از لحاظ تعداد، هیجان‌انگیز به نظر می‌رسند اما با نگاهی به مشخصات آن‌ها و از روی اعداد و ارقام جلوه حرفه‌ای این مجموعه تا حدودی رنگ می‌بازد.

رابط کاربری نسبتا ساده دوربین در هنگام گرفتن گوشی به صورت افقی را باید به دو قسمت چپ و راست تقسیم کرد که در سمت راست در کناره صفحه، ستونی متشکل از شاتر عکاسی، دکمه آغاز فیلم‌برداری و نمای آخرین عکس گرفته شده قرار داشته و یک ردیف جلوتر نیز به دکمه تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی، افکت‌های رنگی، تنظیمات فلش، تغییر نسبت برداشت تصویر و دکمه دسترسی به سایر تنظیمات بر می‌خوریم. سوئیچر تعویض بین دوربین‌ اصلی و دوربین واید، ستون سوم را در سمت راست تشکیل می‌دهد که با کمک آن می‌توان نمای باز یا بسته‌تری را برداشت کرد.

با استفاده از این اسلایدر و سوئیچ به حالت عکاسی عادی، تنظیم دیگری در مقابل این بخش ظاهر می‌شود که با کمک آن می‌توان تا 4 برابر زوم دیجیتال روی تصویر داشت.

با لمس هر نقطه از صفحه‌نمایش در این بخش نیز امکان تغییر نورگیری به صورت دستی وجود دارد.

در سمت دیگر این رابط کاربری به حالت‌های مختلف دوربین در حالت عکاسی بر می‌خوریم که جدا از حالت پیش‌فرض اتوماتیک، شامل فوکوس زنده، زیباسازی چهره، پانوراما، عکاسی پی‌در‌پی، استیکرهای چهره و حالت Pro‌ می‌شوند؛ حالت Pro در این قسمت البته فاقد امکانات دوربین‌های پیشرفته بود و در آن تنها امکان تغییر عدد ISO (از 100 تا 800)، میزان نوردهی (Ev+2 تا Ev-2) و White balace در نظر گرفته شده است.

در بخش سایر تنظیمات یا Setting این رابط کاربری نیز تنظیمات معدودی در دسترس قرار می‌گیرد که جدا از سایر عکس و ویدئو،‌ شامل تایمر، HDR، واترمارک، تگ مکانی، دکمه شاتر شناور و تغییر وظیفه کلید ولوم می‌شوند.

در یک روز روشن نیمه آفتابی، عکاسی با M30 را با منظره‌ای باز با نور کاملا مناسب آغاز کردیم. تصویر برداشت شده در این حالت، در خود صفحه‌نمایش گوشی جزییات مناسبی را نشان می‌دهد اما رنگ آن اندکی به زردی گرایش داشته و اندکی اشباع رنگ نیز در آن دیده می‌شود. با بزرگ‌ کردن تصویر در ابعاد واقعی، از سطح جزییات به میزان زیادی کاسته شده و نه‌تنها سوژه‌های دشواری مثل شاخ و برگ درختان در کناره کادر، بلکه منظره وسیع میانی نیز حداکثر، جزییات متوسطی را به تصویر می‌کشد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز کادر

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

با ثابت نگه‌داشتن منظره و تغییر دوربین اصلی به دوربین 5 مگاپیکسلی واید، طبیعتا با میدان دید وسیع‌تری روبرو می‌شویم اما نبود فوکوس خودکار و افت جزییات حتی قبل از بزرگ‌ کردن عکس در ابعاد واقعی نیز مشهود است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز کادر

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

در تنظیمات دوربین به صورت پیش‌فرض، گزینه HDR، روی اتوماتیک قرار داشته و دکمه‌ای برای دسترسی مستقیم به آن در قسمت اصلی رابط کاربری دیده نمی‌شود از این رو می‌توان حدس زد که روشن یا خاموش بودن این قابلیت، تأثیر بزرگی در نتیجه نهایی نداشته باشد. این موضوع در سوژه زیر به‌خوبی نمایان شده جایی‌که فارغ از روشن، خاموش یا اتوماتیک بودن این تنظیم، قسمت‌های تاریک صحنه، نور مناسبی را دریافت می‌کنند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

همانطور که در سوژه اول نیز اشاره شد، دوربین گلکسی M30 در زمینه دقت رنگ، چندان فوق‌العاده نبوده و تقریبا در تمامی حالات با رنگ‌های اشباع‌شده‌تری نسبت به حالت عادی روبرو می‌شویم. در تصاویر زیر، رنگ گل‌های به تصویر کشیده شده، همگی سیرتر و تیره‌تر از رنگ‌های واقعی هستند که این موضوع در بعضی مواقع کمک چندانی به زیباتر به نظر رسیدن تصاویر نمی‌کند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تصاویر ماکرو و از فاصله نزدیک ظاهرا به لطف دوربین 5 مگاپیکسلی بالایی، با سرعت و دقت مناسبی روبرو هستیم و با وجود آنکه با بزرگ‌نمایی در ابعاد واقعی، هنوز در زمینه جزییات، اختلافاتی با نمونه‌های برتر رده میانی دیده می‌شود اما نمی‌توان از نتیجه نهایی، ناراضی بود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در محیط‌های داخلی و در نور کم، از میزان جزییات کاسته می‌شود و مسئله دقیق نبودن رنگ‌ها، بیشتر خودنمایی می‌کند اما حداقل تا قبل از بزرگ‌ کردن تصویر در ابعاد واقعی، با تصویر راضی‌کننده‌ای روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب، همانطور که می‌توان حدس زد، با دوربین فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم و نویز بالا و جزییات اندک را از صفحه‌نمایش خود گوشی نیز می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این ماجرا با به‌کارگیری دوربین واید 5 مگاپیکسلی به دلیل نبود فوکوس خودکار و بسته‌تر بودن دیافراگم، تشدید شده و عملا کاربرد چندانی برای این دوربین در شب نمی‌توان متصور شد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین واید 5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

یکی از امکانات بخش تصویربرداری این دوربین که رابط مستقیمی با دوربین 5 مگاپیکسلی غیر واید بخش پشتی دارد، گزینه Live Focus است که در آن با قرار دادن سوژه در فاصله‌ای 1 تا 1.5 متری از دوربین، می‌توان تصویر پس‌زمینه آن را در چند درجه محو کرد، این درجه بین صفر تا 7 قابل تغییر است که صفر به معنای شفاف بودن کامل پس‌زمینه و 7 به معنای محو شدن کامل آن است. در تست عملی این قابلیت، به دلیل اجرای آن به صورت سخت‌افزاری و به ‌کمک یک دوربین اختصاصی، شرایط تقریبا به همان صورتی‌ست که انتظار آن می‌رود.

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080p‌ با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 17Mbps و صدای دو کاناله با بیت‌ریت 255Kbps انجام می‌شود. البته از تنظیمات می‌توان وضوح دوربین را اندکی وایدتر کرده و به فول اچ‌دی پلاس یعنی 1080×2336 پیکسل ارتقاء داد که در این حالت کل کادر تصویر به ویدئو اختصاص پیدا کرده و در حین سوئیچ از عکس فول‌اسکرین به ویدئوی فول‌اسکرین نیز کراپ یا برشی در کادر ایجاد نمی‌شود.

از ویدئوهای گرفته شده توسط گلکسی M30 در سطح و رده خود یعنی رده میانی رو به پایین نمی‌توان ناراضی بود و در صورت نادیده گرفتن موارد منفی مثل جزییات متوسط، رنگ‌های اشباع شده و انتقال لرزش‌های دست به تصویر، با کم‌کوردر نسبتا راضی‌کننده‌ای روبرو می‌شویم. نکته مثبت اصلی ویدئوهای این دوربین به صدای آن تعلق دارد که با بیت‌ریت بالا، صدای با کیفیتی را برداشت می‌کند.

دوربین سلفی

در گلکسی M30 از یک دوربین 16 مگاپیکسلی بر بالای صفحه‌نمایش استفاده شده که حداکثر وضوح خود را در نسبت 4:3 ارائه می‌کند و برای در اختیار داشتن یک سلفی واید باید وضوح تصویر را در نسبت 16:9 به 12 مگاپیکسل و در نسبت 19.5:9 به 9.8 مگاپیکسل تقلیل داد. در این دوربین که از HDR پشتیبانی کرده و وضوح فیلم‌برداری آن نیز تفاوتی با دوربین اصلی ندارد، گزینه Smart Beuty (بخوانید صاف کردن سطح پوست به بهای کاهش جزییات) فعال بوده و بهتر است قبل از گرفتن عکس با غیر فعال کردن آن، میزان تفاوت‌های ایجاد شده از این طریق را مشاهده کنید.

در این دوربین از فوکوس خودکار خبری نیست اما به لطف گشودگی نسبتا مناسب f/2.0 لنز دوربین، با سلفی‌های راضی‌کننده‌ای روبرو می‌شویم که با درصد مناسبی از نور محیط، تصویر با کیفیتی را (حداقل در صفحه‌نمایش خود گوشی) ایجاد می‌‌کنند. در هنگام گرفتن عکس با این دوربین در صورت تنظیم تایمر، افکتی مشابه آنچه در گلکسی S10 پلاس دیده بودیم در محوطه ناچ به کار گرفته می‌شود که زمان باقی‌مانده تا گرفته شدن عکس را به صورت گرافیکی به نمایش می‌گذارد.

باتری

باتری، یکی از اصلی‌ترین برگ‌های برنده گلکسی M30 در مقایسه با دیگر مدل‌های پرشمار این رده قیمتی‌ست؛ این مدل از یک باتری 5 هزار میلی آمپر ساعتی بهره می‌برد که با یک بار شارژر به گفته سامسونگ برای 31 ساعت مکالمه، 105 ساعت پخش موسیقی و 25 ساعت نمایش ویدئو کافی خواهد بود. پردازنده نسبتا کم‌مصرف با فرکانس هسته‌های پایین و صفحه‌نمایش OLED، گلکسی M30 را در ارائه یک تجربه باتری فوق‌العاده یاری می‌دهند و در دنیای واقعی نیز در یک استفاده متوسط به سادگی می‌توان با یک بار شارژ از مرز روز سوم به سادگی عبور کرد.

با توجه به ظرفیت بالای باتری، انتظار مشاهده نتیجه فوق‌العاده‌ای را در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark داریم. در این تست Huawei Y9 2019 با باتری 4,000mAh و صفحه‌نمایش تقریبا یک‌اندازه و پروسسوری با لیتوگرافی ساخت یکسان (14 نانومتری) به دوام 11 ساعت و 52 دقیقه‌ای دست پیدا کرد اما در M30 با توجه به افزایش 25 درصد ظرفیت باتری از یک سو و فرکانس پایین‌تر هسته‌های پردازشی از سوی دیگر انتظار نتیجه بهتری را داریم که در عمل نیز به آن دست پیدا می‌کنیم. گلکسی M30 در این تست با شروع از شارژ 100 درصدی، با قرارگیری روشنایی روی 50 درصد و حضور در حالت هواپیما توانست قبل از رسیدن به زیر 20 درصد، 15 ساعت و 52 دقیقه یعنی دقیقا 4 ساعت بیشتر از Y9 2019 دوام داشته باشد که یکی از بهترین نتایجی‌ست که تا به امروز در این تست موفق به ثبت آن شده‌ایم.

همانطور که در بخش جعبه‌گشایی اشاره شد؛ گلکسی M30 همراه با یک شارژر سریع 15 واتی (9 ولتی و 1.67 آمپری) ارائه می‌شود که برای یک گوشی رده میانی خارج از سری A،‌ امری کم‌سابقه به حساب می‌آید اما از سوی دیگر حضور یک شارژر سریع در کنار این گوشی با توجه به حجم بالای باتری،‌ ضروری به نظر می‌رسد چرا که در غیر اینصورت، با یک شارژر ضعیف، کاربران باید ساعت‌ها منتظر پر شدن باتری بمانند. تست سرعت شارژ گلکسی M30 را طبق معمول از شارژ 0 درصد و در زمان خاموش بودن گوشی آغاز می‌کنیم. M30 ‌پس از 5 دقیقه به شارژ 2 درصد و پس از 10 دقیقه به شارژ 6 درصد رسید. از این لحظه به بعد تا رسیدن به یک ساعت تقریبا هر پنج دقیقه، 4 درصد به شارژ باتری افزوده شد به‌طوری‌که در دقایق 20، 30 و 40،‌ باتری M30 به ترتیب 14، 22 و 30 درصد شارژ داشته و پس از گذشت یک ساعت نیز شارژ آن به 45 درصد رسید. باتری M30 پس از 90 دقیقه تا 70 درصد ظرفیت خود پر شد و پس از 2 ساعت نیز 92 درصد شارژ داشت. فرایند شارژ باتری گلکسی M30 با شارژر پیش‌فرض آن نهایتا در دقیقه 138 به پایان رسید که این با وجود آنکه نسبت به بقیه نمونه‌ها، اندکی کندتر به نظر می‌رسد اما با در نظر گرفتن حجم 5 هزار میلی آمپر ساعتی باتری، می‌توان از سرعت آن رضایت داشت.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

گلکسی M30 برخلاف انتظار با نسخه قبلی سیستم‌عامل اندروید یعنی اندروید 8.1 اورئو و رابط کاربری Samsung Experience 9.5 ارائه می‌شود و از امکان آپدیت آن به اندروید 9 و رابط کاربری جدید One UI سامسونگ هنوز صحبتی به میان نیامده است. زمان بوت سیستم چیزی تنها در حدود 21 ثانیه است که کاملا سریع بوده و در مقایسه نمونه‌های مشابه‌ای مثل Huawei Y9 2019 و Redmi Note 7 سرعت بالاتری را در بوت ارائه می‌کند.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با نوتیفیکیشن برنامه‌ها در بالا و دو میانبر دوربین و شماره‌‌گیر تلفن در پایین قرار دارند که در منوی تنظیمات گوشی می‌توان به جای این دو میانبر، هر اپلیکیشن دلخواه دیگری را جایگزین کرد.

در صفحه قفل به صورت پیش‌فرض گزینه‌ای تحت عنوان Lock Screen Stories فعال است که می‌توان آن را با نمونه‌ای که در گوشی‌های هواوی و آنر پیش از این دیده بودیم مقایسه کرد؛ با فعال بودن این گزینه،‌ با هر بار فشردن دکمه پاور، تصویر به نمایش درآمده در صفحه قفل تغییر کرده و در کنار هر تصویر نیز دکمه‌ای برای دسترسی به اطلاعات بیشتر در مورد عکس به نمایش درآمده دیده می‌شود. این ویژگی البته مستلزم دسترسی به اینترنت و مصرف دیتاست و از این رو امکان غیر فعال کردن آن از صفحه لاک‌اسکرین وجود دارد.

یکی دیگر از امکانات ارائه شده برای صفحه قفل با نام FaceWigets امکان نشان دادن کنترلرهای موسیقی، قرارهای تنظیم شده برای روز جاری (Today’s Schedule) و نشان دادن آلارم بعدی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که از منوی اختصاصی آن در بخش تنظیمات می‌‌توان جایگاه آنها در صفحه را نیز تغییر داد. در این بخش گزینه آب و هوا یا Weather نیز افزوده شده است. گزینه Where to show در این بخش امکان انتخاب از بین صفحه قفل یا صفحه AOD برای نمایش موارد اشاره شده در بالا را به کاربر ارائه می‌دهد.

صفحه Home در نگاه اول نکته خاصی را در بر ندارد و همچنان میانبرهای سه‌گانه پایین‌ صفحه‌نمایش (که می‌توان تعداد آنها را به پنج عدد افزایش داد) همراه با نوار جست‌وجوی گوگل در پایین و زمان و تاریخ و وضعیت آب و هوا در بالا قرار دارند. شکل آیکون‌ها در اینجا نسبت به آنچه در نوت9 دیده بودیم متفاوت شده و به‌جای طراحی مینیمالیستی با خطوط باز، از آیکون‌های گرافیکی استفاده شده است.

با قرار دادن انگشت روی صفحه‌نمایش یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر به مد ویرایشی این صفحه وارد می‌شویم که در آن می‌توان تصویر پس‌زمینه و تم جدیدی را تنظیم کرد، به لیست ویجت‌ها دست یافته و یا به بخش تنظیمات صفحه هوم وارد شد.

در بخش تنظیمات صفحه هوم امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer، امکان مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، App icon badge (شیوه نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن)، Add apps to Home screen (افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدید دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم)، Quick-open notification panel (کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پائین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن) و بالاخره Portrait mode only (برای جلوگیری از چرخش خودکار هوم اسکرین) در دسترس قرار گرفته که همگی در گلکسی نوت9 نیز به همین صورت تکرار شده بودند.

حالت پیش‌فرض در هوم‌اسکرین M30 مثل قبل یک صفحه هوم تکی با امکان اسکرول هر قسمت صفحه‌نمایش رو به بالا برای دسترسی به منوی اصلی یا App drawer است. در این حالت همچنان می‌توان میانبرهای دلخواه خود را در صفحات متعدد دسک‌تاپ که به صورت افقی اسکرول شده و در سمت راست جای گرفته‌اند قرار داد. همچون گذشته در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون مثل نمونه مشابه در iOS شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود. این منو در نسل قبلی این رابط کاربری به صورت عمودی با آیکون‌های کوچک بود که برای کاربران با انگشتان بزرگ کار کردن با آن چندان آسان نبود؛ در اینجا اما این منو اینک افقی شده و آیکون‌های بزرگ‌تری نیز در آن به کار گرفته شده‌اند.

notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش از لحاظ ساختاری تفاوتی با نوت9 ندارد اما تغییراتی در زمینه نوع و تعداد تاگل‌ها در آن به چشم می‌‌خورد؛ با کشیدن این منو رو به پایین مثل گذشته در ابتدا شش آیکون وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش اتوماتیک تصویر، گزینه Airplane mode و چراغ‌قوه در نوار بالایی و نوتیفیکیشن برنامه‌ها، یک ردیف پایین‌تر از آن به نمایش در می‌آید. زمان و تاریخ و میانبر دسترسی به Setting نیز بر بالای این بخش قرار دارد.

با ادامه اسکرول تعداد آیکون‌های هر ردیف به 4 رسیده و با سادگی بیشتری می‌توان آنها را انتخاب کرد. بقیه آیکون‌‌ها نیز با اسکرول افقی به سمت راست منتقل شده‌اند. نسبت به Note9، چندین گزینه از جمله Performance mode، همراه با Edge lighing و NFC از این بخش حذف شده‌‌اند.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که با لمس فلش رو به پایین مقابل آن امکان تغییر مکان این اسلایدر (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) و یا فعال‌سازی روشنایی خودکار صفحه فراهم می‌شود.

با لمس آیکون سه‌نقطه حاضر درکناره سمت راست بالای این منو و انتخاب گزینه Button grid مثل گذشته قابلیت تغییر چینش آیکون‌های این بخش از بین سه گزینه 3×5، 3×4 و 3×3 وجود دارد.

منوی اصلی یا App drawer که با اسکرول رو به بالای صفحه هوم در دسترس قرار می‌گیرد به صورت پیش‌فرض در 4 ستون و 6 ردیف مرتب شده و نوار باریکی نیز بر بالای آن برای جست‌وجوی صوتی و متنی گوشی در نظر گرفته شده است که با لمس و نوشتن یا گفتن یک عبارت در آن، نه‌تنها در بین نام برنامه‌ها بلکه در فایل‌ها و تنظیمات گوشی نیز می‌توان به دنبال عبارت مورد نظر گشت.

یکی از گزینه‌های ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش گزینه‌ای تحت عنوان Clean up pages است که با زدن آن می‌توان جای خالی‌های ایجاد شده در این منو ناشی از حذف و اضافه کردن برنامه‌ها و جابجایی آن‌ها را پر کرد. یک نکته جدید در آیکون سه‌نقطه این قسمت افزوده شدن گزینه‌ای به نام Finder setting است که امکان دسترسی مستقیم به جست‌وجوی صوتی و متنی گوشی از طریق یک آیکون مجزا در App drawer را فراهم می‌کند.

منوی Setting به جای آیکون‌های رنگارنگ، Tabهای متعدد و گزینه‌های سردرگم‌کننده‌ای که معمولا کمک چندانی به یافتن تنظیم مورد نظر نمی‌کردند از یک رابط کاربری مبتنی بر متن استفاده می‌کند که با وجود آنکه در نگاه اول اندکی پیچیده به نظر می‌رسند اما عملا با سادگی بسیار بیشتری نسبت به گذشته همراه است. درست مثل Note9 در بالا و در کناره باکس جست‌وجو گزینه‌ای برای دسترسی مستقیم به اکانت Samsung در نظر گرفته شده است و تقریبا همه چیز به آنچه در Note9 دیده‌ایم شباهت دارد.

گزینه Search در بخش بالایی این بخش امکان جست‌وجو و یافتن سریع هر تنظیم مورد نظری را تنها با نوشتن بخشی از نام آن فراهم می‌کند و بدین‌ترتیب در وقت کاربران برای یافتن یک تنظیم صرفه‌جویی می‌شود.

مثل گذشته، در پایین هر قسمت متناسب با محتوای منو پیشنهادات و میانبرهایی ارائه می‌شود؛ به عنوان نمونه در منوی Connections در پایین، پیشنهاد برای دسترسی به Samsung Cloud ارائه شده و در منوی Display نیز گزینه‌هایLanguage and Input، گزینه Vision (گزینه‌ای برای کمک به کاربران ناتوان برای استفاده آسان‌تر از دستگاه) و صفحه‌نمایش همراه روشن (AOD) دیده می‌شود. این رویه در تمامی منوهای این بخش دیده شده و بدون ایجاد مزاحمت استفاده آسان‌تری را به ارمغان می‌آورد.

یکی از منوهای جالب در بخش Setting این گوشی، Advanced Features یا ویژگی‌های پیشرفته نام دارد؛ در این منو مثل گذشته گزینه‌هائی چون کارکرد با یک دست، باز و بسته کردن منوی نوتیفیکیشن با سنسور اثر انگشت، راه‌اندازی سریع دوربین، حالت چند پنجره‌ای (Multi window)، کشیدن دست روی صفحه نمایش برای گرفتن اسکرین‌شات (Palm swipe to capture)، ویبره زدن گوشی هنگام برداشت آن برای آگاه ساختن کاربر از یک پیام یا تماس از دست رفته (Smart Alert) و چندین گزینه کاربری دیگر وجود دارد.

یکی از گزینه‌های جدید در این قسمت حالتی تحت عنوان Panic mode یا حالت وحشت است که بعد از فعال‌سازی با سه بار فشردن دکمه پاور، با شماره اورژانس (شماره 112 برای کشور هند) تماس گرفته شده و پیغام درخواست کمکی به افراد از پیش تعیین‌شده ارسال می‌شود.

گزینه Chat Over Video در همین منو، امکان ارسال پیام و چت کردن با اپلیکیشن پیش‌فرض پیام‌رسان دستگاه، روی ویدئوی در حال پخش بدون اختلال ایجاد کردن در روند پخش ویدئو را فراهم می‌آورد. صفحه‌کلید در این حالت برای به حداکثر رساندن فضای پخش ویدئو به صورت نیمه‌شفاف بودن و ردیف اعداد از بالای آن حذف می‌شود.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در Galaxy M30 با چیپ‌ست 14 نانومتری جدیدا معرفی شده Exyno 7904 سامسونگ انجام می‌شود که می‌توان آن را ادامه‌ای بر دیگر چیپ‌ست‌های 14 نانومتری سامسونگ برای رده میانی شامل Exynos 7885 و Exynos 7872 دانست. پردازش در این پروسسور با 2 هسته 1.8 گیگاهرتزی ARM A73 در کلاستر قوی‌تر و 6 هسته 1.6 گیگاهرتزی ARM A53 در کلاستر ضعیف‌تر انجام می‌شود که در مقایسه با نمونه‌های مشابه‌ای مثل Snapdragon 660 و Kirin 710 که هرکدام دارای 4 هسته 2.2 گیگاهرتزی A73 در کلاستر قوی‌تر هستند شرایط ضعیف‌تری را نشان می‌دهد. پردازش گرافیکی این مجموعه با Mali-G71 MP2 انجام می‌شود که در این زمینه نیز با گرافیک فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم. Exynos 7904 را در حقیقت می‌توان نسخه جدیدی از همان پروسسور Exynos 7885 سامسونگ دانست که فرکانس پردازنده‌های قوی‌تر آن از 2.2 به 1.8 تقلیل یافته و امکان پشتیبانی از دوربین‌های سه‌گانه به آن افزوده است. از همین روست که تقریبا اکثر برنامه‌های نمایش مشخصات پردازنده‌ها، چیپ‌ست حاضر در Galaxy M30 را همان Exynos 7885 تشخیص می‌دهند. رم دستگاه در دو نسخه 4 و 6 گیگابایتی ارائه می‌شود که متناسب با آنها، 64 یا 128 گیگابایت حافظه داخلی قابل ارتقاء (از طریق اسلات اختصاصی microSD) دارد.

نسخه در اختیار ما دارای 4 گیگابایت رم و 64 گیگابایت حافظه داخلی بود که در نخستین بوت و قبل از نصب هرگونه برنامه‌ای، 50.6 گیگابایت حافظه داخلی را در اختیار کاربران قرار می‌داد.

نوع این حافظه طبق تست AndroBench، با دستیابی به سرعت 288 مگابایت بر ثانیه در خوانش ترتیبی (Sequential Read) طبق انتظار از نوع eMMC 5.1 است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

محدود بودن تعداد هسته‌های پردازشی در کلاس قوی‌تر به 2 عدد همراه با گرافیک نچندان قدرتمند، انتظار نتیجه نچندان فوق‌العاده‌ای را در گلکسی M30 در تست‌های پردازشی و گرافیکی ایجاد می‌کند؛ امری که البته پیش از این نیز در مطلب جداگانه‌ای در مقایسه Sanpdragon 660 با Exynos 7904 و Kirin 710 به آن پرداخته بودیم.

مثل همیشه اولین تست پردازشی را با آزمون Geekbench آغاز می‌کنیم که در نسخه 4.3.2 اجرا می‌شود. امتیاز به دست آمده در این تست در حالت‌های تک‌ هسته‌ای و چند هسته‌ای در نمونه‌ای چون Redmi Note 7 با پروسسور Snapdragon 660 به ترتیب برابر با 1,618 و 5,847 بود اما M30 نه‌فقط به دلیل تعداد هسته‌های کمتر بلکه به دلیل فرکانس پایین‌تر این هسته‌ها به با امتیازهای بسیار پایین‌تر 1,328 و 4,048 بسنده نمود. برای به دست دادن معیاری جهت مقایسه، بد نیست بدانید، اسمارت‌فون پرچمداری مثل گلکسی S10‌ پلاس سامسونگ، این تست را به ترتیب با امتیازهای 4,592 و 10,392 به پایان رساند.

در تست کلی AnTuTu که جدا از نوع، تعداد و فرکانس پردازنده‌ها، موارد دیگری مثل گرافیک، حافظه رم و وضوح صفحه‌نمایش نیز در آن موثر است، امتیاز نهایی سامسونگ گلکسی M30 رقمی حول و حوش 108 هزار واحد بود و این در حالی‌ست که Huawei Y9 2019 با پروسسور Kirin 710 و 4 گیگابایت رم، در این تست به امتیاز 138 هزار واحدی دست پیدا نمود و Redmi Note 7 با رم 6 گیگابایتی نیز همین تست را با امتیاز 144 هزار واحدی پشت سر گذاشت. اختلاف مشهود M30 با رقبای تقریبا هم‌قیمت آن در این تست را بیش از هرچیز باید در دو هسته کمتر در کلاستر قوی‌تر و گرافیک نچندان فوق‌العاده آن جست‌وجو کرد.

برای مشخص شدن میزان ضعف گرافیک در این مجموعه به سراغ تست Sling Shot Extreme OpenGL ES 3.1 از آزمون 3DMark می‌رویم که گرافیک Mali-G71 MP2 این مجموعه را تحت آزمون دشواری قرار می‌دهد. امتیاز Redmi Note 7 و Huawei Y9 2019 در این تست به ترتیب 1,358 و 954 واحد بود و انتظار آن را داریم که M30 نتیجه‌ای کمتر از این دو را ثبت کند، انتظاری که البته در عمل نیز با کسب امتیاز تنها 582 واحد به حقیقت پیوست. این امتیاز پایین البته به معنای اجرا نشدن بازی‌های پیچیده در این گوشی نبوده و برای نمونه بازی حجیم و سنگین Asphalet 9 به خوبی و بدون مشکل در این گوشی اجرا شد. تمرکز گرمای ایجاد شده در این گوشی در حین انجام بازی‌های سنگین و مواردی از این دست در بخش پشتی و در حد فاصله لنزهای دوربین و قسمت بالایی سنسور اثر انگشت قرار دارد.

ارتباطات

چیپ‌ست Exynos 7904 حاضر در گلکسی M30 روی کاغذ از حداکثر سرعت 600 مگابیت بر ثانیه تحت LTE Cat.12 در دانلود و 150Mbps در آپلود پشتیبانی می‌کند اما شرکت سازنده به صورت مشخص و صریح به حداکثر سرعت 4G LTE مورد پشتیبانی در این گوشی اشاره‌ای نکرده است. وای‌فای دو بانده ac، بلوتوث نسخه 5، همراه با مسیریاب‌های GPS/GLONASS/BeiDou و پورت USB-C، سایر گزینه‌های ارتباطی گلکسی M30 را تشکیل می‌دهند و در این میان جای خالی NFC نیز به روشنی احساس می‌شود.

کلام آخر

سامسونگ گلکسی M30 محصولی با ظاهر پیشرفته و امکاناتی در سطح میانی رو به پایین است؛ صفحه‌نمایش بزرگ 6.4 اینچی فول اچ‌دی پلاس با فناوری ساخت Super AMOLED و حاشیه‌های اندک پیرامونی از استانداردهای این رده قیمتی کاملا فراتر رفته و انتظار مشاهده دیوایس سطح بالایی را در ذهن ایجاد می‌کند. طراحی دستگاه و ترکیب رنگ‌آمیزی پلکانی بخش پشتی جذاب به نظر می‌رسد اما جدا از ماندن اثرات انگشت، استفاده نشدن از شیشه مقاوم در این قسمت، احتمال خراشیدگی و آسیب را در آن افزایش داده است. کیفیت دوربین اصلی M30‌ در زمینه عکاسی و فیلم‌برداری در سطح متوسط رو به پائینی قرار داشته و حتی در روز کامل روز نیز درجه اشباع بالای رنگ و جزییات متوسطی در آن به چشم می‌خورد. دوربین واید این مجموعه با میدان دید 123 درجه‌ای در محیط‌های با نور کامل، قابلیت جذابی را ارائه می‌کند اما با کاهش نور از جزییات آن کاسته شده و در نبود فوکوس خودکار نیز کیفیت تصویر نهایی افت محسوسی را تجربه می‌کند. دوربین سوم 5 مگاپیکسلی این مجموعه در ارائه قابلیت Live Focus نسبتا موفق عمل می‌کند و از طریق آن می‌توان به صورت لایو و زنده، تصویر پس‌زمینه سوژه اصلی را محو نمود. ظرفیت بالای باتری، یکی دیگر از برگ‌های برنده اصلی M30 ست که حتی در یک استفاده نسبتا شدید نیز به زحمت می‌توان آن را قبل از پایان روز دوم به زانو درآورد. شارژ سریع این باتری از طریق پورت USB-C دیگر نکته مثبت قابل اشاره در این بخش است.

پردازنده 14 نانومتری گوشی با وجود فراهم آوردن محیط بدون تأخیری در رابط کاربری، عملا چندان سریع نبوده و مجهز شدن آن به تنها دو هسته سطح بالا در کنار یک گرافیک دو هسته‌ای، M30 را در جایگاه پایین‌تری در مقایسه با دیگر نمونه‌های این رده قرار می‌‌دهد. امکان استفاده از دو سیم‌کارت و کارت حافظه به صورت همزمان، وزن نچندان بالا با وجود باتری حجیم، برخورداری از پورت USB-C و جک هدست و ارائه شارژر سریع در جعبه محتویات واپسین نکات مثبت قابل ذکر در مورد M30 را تشکیل می‌دهند و در بخش دیگر نکات منفی نیز باید از نبود NFC و استفاده از اندروید 8.1 یاد کرد.