mobile.ir - مرجع موبایل ایران

سری L خانواده پر تکراری در محصولات سونی به حساب نمی‌آید؛ این خانواده که نخستین بار در سال 2013 با مدل XPERIA L معرفی شد در طی 5 سال گذشته تنها دو بار دیگر با XPERIA L1 و XPERIA L2 در سال‌های 2017 و 2018، آپدیت شده و ظاهرا سونی از سال گذشته برنامه جدیدی را برای زنده‌ کردن این سری که جای خالی این برند در رده میانی رو به پائین را پر می‌کند، در نظر گرفته است.

سونی اکسپریا L

محصولات جدید سری L در لیست تولیدات سونی، پائین‌تر از خانواده اکسپریا XA قرار می‌گیرند که این مسئله نه‌تنها در طراحی و شکل ظاهری دستگاه بلکه در مشخصات پردازشی و قابلیت‌های مولتی‌مدیائی آنها نیز منعکس می‌شود. میزان کاهش امکانات در این سری به اندازه‌ای ست که مدلی همچون L1 با بدنه پلاستیکی، دوربین‌های نچندان قدرتمند، حافظه داخلی و رم نسبتا اندک و یک باتری کم‌ حجم به بازار ارائه شد و حتی سنسور اثر انگشت نیز در آن جائی نداشت.

سونی اکسپریا L1

در این شرایط، در اوائل سال جاری میلادی اکسپریا L2 با هدف رفع نواقص L1 و با لیستی از تغییرات جدید معرفی شد؛ در این مدل با اینکه صفحه‌نمایش و پروسسور نسبت به گذشته ظاهرا بدون تغییر بوده‌اند اما حافظه داخلی و رم آن افزایش یافته، به باتری کاملا قدرتمندتری مجهز شده و در زمینه دوربین نیز حداقل روی کاغذ تغییرات امیدوارکننده‌ای دیده می‌شود. در L2 همچون XA2، مشکل همیشگی سنسور اثر انگشت با انتقال آن به پشت دستگاه مرتفع شده و امکان حضور همزمان این سنسور و دکمه پاور در کناره گوشی فراهم شده است.

سونی اکسپریا L2 با نام مدل دقیق H4311 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

L2 در همان جعبه مکعب‌مستطیلی سفید رنگ سال گذشته ارائه می‌شود با این تفاوت که این بار نام مدل نیز به جز عنوان اکسپریا و سونی، روی جعبه نقش بسته است.

درون این جعبه اوضاع از لحاظ تعداد مثل سال گذشته است: یک کابل USB-C همراه با شارژر و نوشته‌های راهنما در غیاب هدست تنها موارد حاضر در این باکس را تشکیل می‌دهند.

شارژر همراه گوشی ظاهرا یکی از ضعیف‌ترین شارژرهائی ست که سونی در طی چند سال به بازار ارائه کرده است؛ این شارژ با خروجی 5 ولت و 850 میلی آمپر ساعت، تنها قادر به ایجاد توان 4.25 وات است که با این میزان توان بهتر است ایده شارژ سریع را کاملا به دست فراموشی بسپارید.

طراحی ظاهری

L2 در اولین برخورد گوشی بزرگ و حجیمی به نظر می‌رسد که حتی برای رده میانی رو به پائین نیز ابعاد آن نسبتا زیاد است. بدنه گوشی به جز بخش شیشه‌ای مربوط به صفحه‌نمایش، تقریبا به طور کامل از پلاستیک ساخته شده که این موضوع رده قیمتی و جایگاه این مدل را بار دیگر یادآوری می‌کند.

در بخش روئی گوشی طبق سنتی همیشگی سونی، حاشیه‌های بسیار بزرگی در بالا و پائین صفحه‌نمایش دیده می‌شوند و این بار حاشیه‌های جانبی نیز بیش از اندازه هستند که این موضوع در افزایش عرض گوشی تأثیر محسوسی به جای گذاشته است.

بخش پشتی L2 با انحنای ملایمی همراه شده که به جای گرفتن بهتر گوشی در دست کمک می‌کند و ضخامت دستگاه را حداقل از لبه‌های جانبی کمتر نشان می‌دهد.

انتقال سنسور اثر انگشت به پشت دستگاه، برای کاربران آشنا با سونی، تغییر جذاب و ارزشمندی به حساب می‌آید که معضل مجهز نبودن گوشی‌های این برند حتی در رده بالا به این حسگر را برطرف کرده است. لنز دوربین و فلش LED آن، اندکی فرو رفته‌تر از کاور بخش پشتی قرار دارند که این موضوع از آنها در برابر خراشیدگی احتمالی هنگام قرار گرفتن روی سطوح صاف محافظت می‌کند.

ساختار پنج تکه بدنه در گوشی‌های اخیر سونی، در L2 دچار تغییر شده و به جز بخش پشتی که یک کاور جدا به حساب می‌آید، بقیه قسمت‌ها شامل کناره‌‌ها و بالا و پائین یک‌پارچه و متصل به هم هستند.

در مجموعه طراحی L2، با وجود برخی نکات مثبت، عملا چندان چنگی به دل نمی‌زند و طول و عرض و ضخامت بیش از اندازه، حاشیه‌های بزرگ در کناره‌های صفحه‌نمایش و بدنه پلاستیکی، آن را درجایگاه پائینی نسبت به رقبای آن که به طراحی فلزی یا شیشه‌ای روی آورده‌اند قرار می‌دهد.

ابعاد و وزن

تقریبا همه گوشی‌های سونی فارغ از قیمت و کلاسی که در آن قرار می‌گیرند از طول، عرض و ضخامت بیشتری نسبت به همتایان خود برخوردار بوده و این مسئله در مورد وزن نیز در اکثر مواقع تکرار می‌شود. L2،‌ نزدیک به 150 میلی‌متر ارتفاع و 9.8 میلی‌متر ضخامت داشته و عرض آن نیز 78 میلی‌متر است. در مقایسه با L1 با اینکه در ارتفاع با 1 میلی‌متر کاهش روبرو می‌شویم اما ضخامت دستگاه نزدیک به 1.2 میلی‌متر بیشتر شده و در عرض گوشی نیز در کمال ناباوری، 4 میلی‌متر افزایش دیده می‌شود. علت اصلی افزایش غیر قابل قبول عرض در این گوشی به حاشیه‌های بیش از اندازه در دو طرف صفحه‌نمایش تعلق دارد که حتی این حاشیه‌های ضخیم نیز برای جا گرفتن صفحه‌نمایش کفایت نکرده و درون خود صفحه‌نمایش نیز یک نوار تیره باریک دورتادور پنل دیده می‌شود.

L2 با وزن 178 گرمی چندان سبک به نظر نمی‌رسد اما از سوی دیگر این وزن در مقایسه با L1 سال گذشته با باتری کاملا ضعیف‌تر نه‌تنها بیشتر نشده بلکه چند گرمی نیز کمتر شده است.

صفحه‌نمایش

L2 از یک صفحه‌نمایش 5.5 اینچی 720p‌ با نسبت تصویر معمولی 16:9 و فناوری ساخت IPS LCD بهره می‌برد که روی کاغذ هیچ تفاوتی با آنچه در L1 دیده‌ایم ندارد. از روشنائی و زاویه دید این صفحه‌نمایش می‌توان رضایت داشت و در زمینه دقت رنگ نیز برای این کلاس قیمتی نمی‌توان چندان ناراضی بود البته از طریق منوی White balance در بخش تنظیمات نمایشگر می‌توان به صورت دستی، دقت رنگ سفید را تغییر داد. تعداد نقطه‌های تماس همزمان مورد پشتیبانی نمایشگر، درست همانند L1، تنها 5 عدد است که با وجود آنکه عملا تأثیر خاصی در نوع استفاده کاربر ندارد اما می‌تواند در تصمیم بعضی کاربران تأثیر منفی برجای بگذارد.

از کیفیت این صفحه‌نمایش در زیر نور مستقیم خورشید چندان ناراضی نبودیم اما مثل L1، سطح شیشه‌ای براق روی پنل، بازتاب آینه‌ای نامطلوبی را رقم می‌زند. جنس سطح شیشه‌ای روی صفحه‌نمایش، ورژن اعلام نشده‌ای از Gorilla Glass است.

زیر صفحه‌نمایش، حاشیه‌ای به اندازه 15 میلی‌متر وجود دارد و حاشیه بخش بالائی نیز حوالی 11 میلی‌متر است. این وضعیت در L1 به صورت معکوس اتفاق افتاده بود جائی‌که در بالا با 16 میلی‌متر حاشیه روبرو می شدیم و حاشیه باریک‌تر به پائین گوشی تعلق داشت. طبق معمول در محوطه زیر صفحه‌نمایش نکته خاصی وجود ندارد و در بالا به دوربین دوم،‌ حسگرهای نور و Proximity و اسپیکر تماس بر می‌خوریم که این آخری بر لبه بالای گوشی جای گرفته است.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ درست مثل L1، اسلات‌های قرارگیری سیم‌کارت‌های دوگانه و کارت حافظه قرار دارد که کاملا مجزا از یکدیگر بوده و امکان قرارگیری دو سیم‌کارت نانو و یک کارت حافظه microSD را به صورت مستقل فراهم می‌آورند. طبق معمول وارد و خارج کردن سیم‌کارت به گوشی (مثل دیگر اسمارت‌فون‌های سونی) باعث ریستارت شدن اجباری دستگاه می‌شود و راهی برای جلوگیری از این مسئله وجود ندارد علاوه بر این با این نوع طراحی، نمی‌توان به کارت حافظه بدون درآوردن سیم‌کارت (و در نتیجه ریست شدن گوشی) دسترسی داشت.

در سمت راست کلید یکپارچه تغییر صدا و دکمه پاور قرار دارد که با دو بار فشردن پیاپی این آخری می‌توان به طور مستقیم به دوربین دسترسی داشت. در سری L و طبیعتا XPERIA L2 برخلاف رده میانی XA و پرچمداران XZ، از دکمه اختصاص شاتر دوربین در این قسمت خبری نیست.

بخش بالائی گوشی جک هدست و میکروفون دوم دستگاه را در خود جای داده است و در پائین نیز به اسپیکر اصلی، میکروفون تماس و البته پورت USB-C بر می‌خوریم.

بخش پشتی

طراحی بخش پشتی L2 نسبت به گذشته متحول شده است؛ در این قسمت سطح تخت و بدون برآمدگی L1 جای خود را به سطحی با شیب ملایم داده که بهتر در دست جای می‌گیرد. جنس این کاور، از پلاستیک مات است که در برابر اثرات انگشت و خراشیدگی مقاومت می‌کند. اما مهم‌ترین تغییر در این بخش بیش از آنکه به طراحی و جنس بدنه تعلق داشته باشد به سنسور اثر انگشت باز می‌گردد که تا پیش از این در کناره دستگاه قرار داشت و به دلائلی نا مشخص در برخی کشورها (و مشخصا بازار آمریکا) به طور کامل حذف می‌شد. بر همین منوال در L1 از این سنسور خبری نبود. سونی اما با انتقال سنسور اثر انگشت به پشت گوشی ظاهرا راه‌حلی برای این مسئله یافته است و گوشی‌های مختلف این برند از چند ماه پیش همگی با این نوع طراحی به بازار ارائه شده‌اند.

اندکی بالاتر از سنسور اثر انگشت در بخش پشتی، محل آنتن NFC‌ دستگاه قرار دارد و یک پله بالاتر نیز دوربین اصلی و تک فلش LED آن دیده می‌شوند.

دوربین اصلی

دوربین 13 مگاپیکسلی بخش پشتی XPERIA L2 دارای سایز سنسور 1/3.06 اینچی ست که در مقابل خود لنزی با گشودگی دیافراگم f/2.0 می‌بیند. این دوربین با اینکه وضوح یکسانی نسبت به L1 دارد اما حداقل به سبب گشوده‌تر بودن لنز (f/2.0 در مقابل f/2.2) روی کاغذ با کیفیت‌تر به نظر می‌رسد.

منوی دوربین به جز یکی دو تغییر کوچک عینا همان منوئی ست که پیش از این در L1 دیده‌ایم؛ در ستون سمت راست این رابط کاربری نمای آخرین عکس گرفته شده، شاتر دوربین و دکمه نمایش تنظیمات دیده می‌شود و در ستون سمت چپ نیز دو آیکون سوئیچ بین دوربین‌ها و تنظیمات فلش در بالا و پایین و اسلایدر تغییر بین عکاسی، فیلم‌برداری و حالت دستی یا Manual در مرکز قرار دارند. اسکرول از بالا به پایین (در حالت عمودی) و از چپ به راست (در حالت افقی) این رابط کاربری امکان سوئیچ سریع بین دوربین اصلی و دوربین دوم را فراهم می‌کند.

حالت‌های مختلف فلش در اینجا مثل قبل به جز سه حالت روشن، خاموش و اتوماتیک شامل دو گزینه فلش پر کننده (Fill flash) و کاهش قرمزی چشم نیز می‌شوند.

تنظیمات دوربین در حالت اتوماتیک، لیست بلندبالایی را تشکیل می‌دهد که از جمله مهم‌ترین آنها باید به تایمر اتوماتیک، تنظیم رنگ و روشنایی، تغییر رزولوشن (10 یا 13 مگاپیکسل به ترتیب در نسبت 4:3 و 16:9)،‌ فوکوس دنبال کننده (Object tracking)، تغییر محل ذخیره تصاویر، لمس کردن صفحه برای برداشت تصویر (Touch capture) و تغییر وظیفه دکمه ولوم اشاره کرد. یک تغییر ظریف در این بخش حذف گزینه تغییر فوکوس و تنظیم روشنایی با تاچ کردن روی صفحه‌نمایش (Touch to adjust) است. برخی تنظیمات مهم‌تر نظیر تغییر ISO و HDR به سبک سونی در این منو ظاهر نشده و به منوی دستی یا Manual منتقل شده‌اند.

با تنظیم دوربین روی حالت دستی یا Manual و لمس آیکون زیر دکمه شاتر امکان تغییر در 5 گزینه وایت‌بالانس، درجه نورگیری (مابین Ev-2 تا Ev+2)، عدد ISO (از 100 تا 3200)، سرعت شاتر (از 1 ثانیه تا 1/4000 ثانیه) و فوکوس دستی فراهم می‌شود که برای دوربینی در این کلاس قیمتی امکانات جالب‌توجه‌ای به حساب می‌آید. یک تغییر این بخش نسبت به L1 انتقال ISO به این بخش است که تا پیش از این در بخش تنظیمات حالت دستی قرار داشت.

در تنظیمات این بخش دو نکته متفاوت نسبت به حالت عادی شامل عکاسی HDR و تنظیمات Metering (چهره، مرکز، نقطه و تاچ) می‌شود و دیگر موارد تغییری نسبت به قبل نداشته‌اند. حضور HDR در این منو به آن معناست که برای فعال کردن این ویژگی باید هر بار به بخش دستی یا manual وارد شد و این گزینه را در قسمت تنظیمات فعال کرد؛ امری که در کمتر رابط کاربری مدرنی دیده می‌شود.

عکاسی با L2 را در یک هوای کاملا روشن نیمه آفتابی آغاز کردیم؛ در اولین سوژه با وجود نور مناسب، اندکی کنتراست تصویر بیش از اندازه به نظر رسیده و نورگیری کمتر از حد انتظاری در آن رخ داده است. با مشاهده برش اندازه واقعی نیز اثر نویز و جزئیات نسبتا اندک به خوبی مشهود است. رنگ آبی آسمان در این تصویر اندکی پر رنگ‌تر از حالت عادی ثبت شده که البته به جذاب‌تر شدن عکس کمک کرده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

در همین شرایط نوری به سراغ سوژه‌های دوم و سوم می‌رویم که در آنها نیز بار دیگر با برش اندازه واقعی، جزئیات از سطح انتظار پائین‌تر بوده و نویز اندکی بیش از اندازه است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

در دو تصویر بالا به خصوص در اولی به وضوح نورگیری کمتر و تأثیر مشهود کانال رنگ آبی را می‌توان مشاهده کرد که البته با یک Auto Tone ساده در نرم‌افزارهای ویرایش تصویر،‌ این مشکل همانطور که در عکس زیر می‌توان مشاهده کرد به میزان زیادی برطرف می‌شود.

تغییر Auto Tone در تصویر بالا - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

جالب اینکه L1 در همین شرایط، رنگ‌ها را کاملا گرم‌تر و تا حد اغراق‌آمیزی به نمایش می‌گذاشت و حالا L2 به ثبت رنگ‌های سرد تمایل بیشتری دارد. برای نمونه می‌توان به تصویر زیر که اولی توسط L2 و دومی توسط L1 به ثبت رسیده است اشاره کرد. البته در تصویر گرفته شده توسط L1، نور و روشنائی بسیار بیشتری وجود دارد اما با این وجود هنوز می‌توان به وضوح از تمایل شدید L1 به رنگ‌های سیر و گرم و L2 به رنگ‌های سرد سخن گفت.

برداشت تصویر توسط اکسپریا L2 در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر توسط اکسپریا L1 در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با کاهش نور و در روشنائی لرزان عصرگاهی از کیفیت و جزئیات بار دیگر کاسته می‌شود البته به شرط بزرگ نکردن تصویر تا اندازه واقعی مشکل خاصی در نگاه اول در آن به چشم نمی‌خورد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

برخلاف اکثر گوشی‌های جدید سونی، بین حالت HDR فعال و غیر فعال در L2 تفاوت نسبتا مشخصی دیده می‌شود و از این رو در برخورد با سوژه‌های درون سایه بهتر است از منوی Manual، گزینه HDR را فعال کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

سرعت و دقت فوکوس در تصاویر ماکرو (از فاصله نزدیک) مناسب و ستودنی ست و تقریبا به خوبی امکان فوکوس روی سوژه مورد نظر فراهم می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

در زمینه دقت رنگ با آنکه می‌توان به نمونه‌های بهتری اشاره کرد اما با نیم‌نگاهی به رده قیمتی دستگاه می‌توان از L2 تا حدود زیادی رضایت داشت.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080/30p با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 17Mbps ‌و بیت‌ریت صوتی 192Kbps به صورت دوکاناله انجام می‌شود. از کیفیت و جزئیات ویدئوهای این دوربین می‌توان راضی بود و کنتراست نیز در سطح مناسبی قرار دارد. در زمینه دقت رنگ شرایط بهتری نسبت به حالت عکاسی برقرار است اما نبود OIS، کوچک‌ترین لرزه‌های دست را نیز به ویدئو منتقل می‌کند. حین فیلم‌برداری می‌توان یک کادر از تصویر را به صورت عکس با وضوح 1080×1920 پیکسل ذخیره کرد.

دوربین سلفی

دوربین 8 مگاپیکسلی سلفی XPERIA L2 در حالی به‌عنوان یکی از نقاط قوت اصلی این گوشی مطرح می‌شود که با وجود ارتقاء وضوح تصویر آن نسبت به L1 از 5 به 8 مگاپیکسل (با نسبت 4:3)، دیافراگم آن یک پله بسته‌تر شده و از f/2.2 به f/2.4 تنزل پیدا کرده است. اما آنچه جایگاه متفاوتی را برای این دوربین به همراه می‌آورد میدان دید 120 درجه‌ای آن است؛

در رابط کاربری دوربین دو دکمه مجزا برای گرفتن سلفی‌های واید و معمولی در نظر گرفته شده که در حالت واید طبیعتا اجزای کاملا بیشتری به تصویر افزوده می‌شود. نبود فوکوس خودکار دوربین سلفی L2 را با وجود کیفیت نسبتا راضی‌کننده در سطح اغلب دیگر دوربین‌های سلفی قرار می‌دهد و به جز گستردگی میدان دید نکته مثبت خاصی در آن دیده نمی‌شود.

باتری

باتری یکی دیگر از قسمت‌های تغییر یافته در L2 نسبت به L1 است. ظرفیت این باتری از 2,620mAh سال قبل حالا به 3,300mAh رسیده که این با توجه به تغییر نکردن اندازه و وضوح صفحه‌نمایش، نوع پردازنده و حتی ورژن سیستم‌عامل، نوید دوام کاملا بالاتری را برای این مجموعه می‌دهد. سونی طبق معمول اشاره خاصی به زمان‌های رسمی اندازه‌گیری شده با این باتری نکرده اما در حالت عادی و با یک استفاده متوسط به سادگی می‌توان به دوام سه‌ روزه با این باتری دست پیدا کرد.

در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark، با توجه به افزایش سایز باتری به 3,300mAh انتظار نتیجه کاملا بهتری را نسبت به L1 با باتری ضعیف‌تر 2,620mAh داریم. L1 در این تست 9 ساعت کامل دوام آورد اما علیرغم بیش از 25 درصد افزایش ظرفیت باتری، نتیجه این تست برای L2 چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد. XPERIA L2 در شرایط مشابه (شروع از ظرفیت 100 درصد باتری، روشنائی 50 درصد صفحه‌نمایش و حالت Airplane) تنها 9 ساعت و 20 دقیقه قبل از رسیدن شارژ به زیر 20 درصد دوام آورد که این موضوع را بیش از همه چیز باید به پردازنده 28 نانومتری پر مصرف دستگاه مرتبط دانست که با وجود افزایش ظرفیت، به بالاتر رفتن دوام باتری کمک نمی‌کند.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

L2 برخلاف XA2 که تقریبا همزمان با این مدل رونمائی شد همچنان از نسخه 7.1.1 اندروید نوقا بهره می‌برد و طبق روال گوشی‌های ارزان‌قیمت از یک سو و با توجه به حضور پروسسور مدیاتک از سوی دیگر امید چندانی نیز به ارتقاء آن به نسخه‌های بالاتر این سیستم‌عامل نمی‌رود. رابط کاربری سیستم‌عامل نسخه 11.1 پوسته اختصاصی سونی است که تقریبا بدون تغییر در XA2 نیز حضور داشت. زمان بوت سیستم نزدیک به 43 ثانیه است که یکی از طولانی‌ترین زمان‌های بوت در بین گوشی‌های هم‌رده به حساب می‌آید. این ماجرا البته در L1 با شدت بیشتری تکرار شده بود و زمان بوت در این گوشی حتی تا 50 ثانیه نیز به طول می‌انجامید.

اولین برخورد با رابط کاربری سونی یعنی صفحه قفل، تغییری را نسبت به گذشته نشان نداده و بازهم زمان و تاریخ در بالا، نوتیفیکیشن برنامه‌ها در مرکز و دو میانبر دسترسی به دوربین و دسترسی صوتی به Assistant در دو کناره بخش پائینی قرار دارند.

در صفحه هوم نیز در نگاه اول نکته تازه‌ای به چشم نمی‌خورد و چهار آیکون در پائین و صفحه سرچ گوگل در سمت چپ قرار دارند. تعداد صفحات این قسمت نیز مثل گذشته تا 20 عدد قابل افزایش خواهد بود.

برای ورود به مد ویرایشی صفحه هوم از به هم نزدیک کردن دو انگشت یا نگه‌داشتن دست روی صفحه می‌توان استفاده کرد که در این حالت به جز امکان جابجائی یا حذف صفحات دسک‌تاپ، در پائین، شش آیکون ویجت، والپیپر، تم، افکت‌های حرکت بین صفحات (Transitions)، تنظیم تعداد سطر و ستون (Grid) و تنظیمات صفحه هوم در دسترس قرار دارند.

در منوی Setting این بخش دقیقا همه چیز مو به مو همانی‌ست که در XA2 وجود دارد؛ در این بخش مواردی چون تغییر سایز آیکون‌ها، انتقال آسان آیکون برنامه‌ها با نگه‌ داشتن دست روی آنها از App drawer به صفحه هوم، نمایش یا پنهان‌سازی نام اپلیکیشن‌های قرار گرفته در داک پایین صفحه،‌ انتخاب نوع افکت حرکت بین صفحات و حذف برنامه‌های تکراری روی دسک‌تاپ‌ها و موارد جدیدتری مثل Hide Apps Icon (پنهان کردن دکمه دسترسی به منوی اصلی یا App drwer از مرکز پائین صفحه هوم) در دسترس قرار گرفته است.

با یک بار پائین کشیدن منوی نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش، علاوه بر اعلان برنامه‌ها که طبق معمول در پائین قرار گرفته‌اند، شش آیکون شامل بلوتوث، وای‌فای، باتری، Do not Disturb، چرخش اتوماتیک صفحه و چراغ‌قوه در بالا دیده می شوند و فلش رو به پائینی برای دسترسی به به بقیه آیکون‌ها و میانبر دسترسی به Setting بر بالای آنها دیده می‌شود. در رابط کاربری قبلی در نبود چراغ‌قوه، تعداد آیکون‌های این بخش 5 عدد بود و خبری از دکمه دسترسی به Setting نیز تا قبل از اسکرول دوم نبود.

با ادامه اسکرول تعداد تاگل‌های این بخش با افزوده شدن گزینه نام اپراتور سیم‌کارت، Airplane Mode و هات‌اسپات به 9 عدد می‌رسد و گزینه تغییر User هم در کنار ادیت و Setting‌ در بالا ظاهر می‌شوند. در XA2 در این هنگام، اعلان برنامه‌ها برای ایجاد مزاحمت کمتر، در حد یک آیکون، کوچک می‌شد اما در L2 از این گزینه خبری نیست.

با زدن دکمه Edit در این بخش می‌توان 7 آیکون دیگری را نیز به منوی نوتیفیکیشن اضافه کرد. که تنها گزینه حذف شده در این بین نسبت به XA2، قابلیت Screen mirroring است.

منوی اصلی یا App drawer هیچ تفاوتی نسبت به XA2 ندارد و در اینجا نیز Status bar گوشی که مواردی مثل زمان، آنتن و باتری را نشان می‌دهد در حالت عادی از دید پنهان شده است. برنامه‌های پیش‌فرض سونی در این بخش در سه مورد بیشتر از XA2 است که شامل PlayStation، اپلیکیشن News و آب و هوا می‌شوند. در صفحه سمت چپ منوی اصلی برنامه‌های جست‌وجو شده کاربر و همچنین برنامه‌های پیشنهادی به نمایش گذاشته می‌شود. که به آن در هر قسمتی از App drawer یا صفحه Home با اسکرول از میانه صفحه رو به پایین نیز می‌توان دسترسی داشت.

باکس جست‌وجو همچنان در بالای منوی اصلی دیده می‌شود و از طریق آن می‌توان به دنبال برنامه‌های نصب شده روی گوشی گشت. گزینه‌های حاضر در منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش نیز بدون تغییر شامل مرتب کردن اپلیکیشن‌ها و دسترسی به منوی Home Setting می‌شود.

در حالی‌که تقریبا همه چیز در رابط کاربری L2، شانه‌به‌شانه XA2 پیش می‌رود، ماجرا در منوی Setting تغییر کرده و به جای منوی تنظیمات شسته‌رفته حاضر در XA2، بار دیگر با همان نمونه قبلی و تکراری L1 روبرو می‌شویم. در این منو یک لیست بلندبالا با آیکون‌های رنگی به چشم می‌خورد که تقریبا برای هر تنظیمِ ممکنی یک آیکون در آن در نظر گرفته شده است.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در XPERIA L2 بدون تغییر نسبت به سال گذشته با پروسسور 28 نانومتری قدیمی مدیاتک MT6737T با تنها 4 هسته 1.45 گیگاهرتزی ARM A53 انجام می‌شود که این روزها در حالی که یکی پس از دیگری سر و کله پروسسورهای 14 و حتی 12 نانومتری 8 هسته‌ای برای گوشی‌های رده پائین ظاهر می‌شود نمی‌تواند گزینه پردازشی قابل‌قبولی حتی برای مدلی در این رده محسوب شود. گرافیک دو هسته‌ای Mali-T720MP2 با اینکه برای این سایز صفحه‌نمایش و پردازش‌های مورد نیاز برای دوربین‌های گوشی کفایت می‌کند اما چندان چنگی به دل نمی‌زند و همانطور که در ادامه می‌بینیم از برخی از APIهای جدید گرافیکی مثل Vulkan پشتیبانی نمی‌کند.

حافظه رم گوشی به عنوان یک نکته کاملا مثبت از 2 به 3 گیگابایت ارتقاء یافته و حافظه داخلی نیز دو برابر شده و به 32 گیگابایت رسیده است که از این مقدار در اولین بوت نزدیک به 23.3 گیگابایت در اختیار کاربران قرار دارد.

نوع حافظه داخلی دستگاه تغییری نسبت به قبل نکرده و با ثبت امتیاز 226 مگابایت در ثانیه در تست خواندن ترتیبی یا Sequential Read از بنچ‌مارک AndroBench مشخصا از نوع eMMC 5 است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

از همین ابتدا با توجه به چهار هسته‌ای بودن پروسسور و فرکانس نچندان بالای 1.45 گیگاهرتزی هسته‌های A53، انتظار چندان بالائی از این مجموعه در تست‌های پردازشی نداریم و اوضاع در تست‌های گرافیکی نیز شرایط بهتری ندارد هرچند افزوده شدن حافظه رم در برخی موارد می‌تواند نتیجه بهتری را نسبت به L1‌ ایجاد کند.

در تست Geekbench 4.2.3 در حالی‌که L1 با همین پردازنده در حالت تک‌ هسته‌ای و چند هسته‌ای به ترتیب به امتیازهای 670 و 1,891 واحد دست پیدا کرد، در L2 نیز انتظار همین اعداد را داریم؛ امتیازهای L2 در این تست به ترتیب 681 و 1,929 واحد بود که نتیجه ضعیف رو به پائینی به حساب می‌آید. برای نمونه XA2 با پروسسور Snapdragon 630 و 8 هسته 2.2 گیگاهرتزی A53 در این تست به ترتیب به امتیازهای 862 و 4,194 دست پیدا کرد که به خوبی می‌توان اختلاف آن را با L2 مشاهده کرد.

در Basemark OS II که چهار فاکتور عملکرد سیستم، حافظه، گرافیک و وب را می‌سنجد، L2 به نتیجه کلی 843 واحدی دست می‌یابد در حالی‌که این رقم برای XA2 بسیار بالاتر و برابر 1,556 است. در مقایسه تست‌های تکی این آزمون، اختلاف بزرگی در بخش‌های سیستم و گرافیک دیده می‌شود اما در قسمت مموری با توجه یکسان بودن رم 3 گیگابایتی، نتایج به هم نزدیک است.

در AnTuTu v7.0.8 امتیاز L2 تنها به 44,819 واحد رسید که علیرغم اینکه وضوح پائین‌تر صفحه‌نمایش به اندکی بالاتر رفتن این امتیاز کمک کرده است اما همچنان به دلیل پردازنده و گرافیک نچندان قدرتمند، با شرایط مطلوبی روبرو نیستیم. برای مقایسه، XPERIA XA2 در همین تست به امتیازی فراتر از 88 هزار واحد رسید و هواوی Y7 Prime 2018 با پروسسور قدیمی Snapdragon 430 نیز با نتیجه 59 هزار واحدی جایگاه بهتری را در این زمینه به خود اختصاص داده است.

تست گرافیکی Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از بنچ‌مارک 3DMark به‌دلیل پشتیبانی نشدن Vulkan توسط مجموعه گرافیکی و پردازشی دستگاه قابل اجرا نبود و از همین رو تست Sling Shot را تحت OpenGL ES 3.0 اجرا کردیم که به امتیاز 287 در این مدل منجر شد. این امتیاز، رقم پائینی حتی برای اسمارت‌فونی در این کلاس قیمتی به حساب می‌آید.

ارتباطات

حداکثر سرعت ارتباطات تحت شبکه سیم‌کارتی در L2 به 150Mbps‌ در دانلود 4G LTE تعلق دارد و در آپلود نیز سرعت به 50Mbps محدود است. وای‌فای تک باند نسخه n، بلوتوث نسخه 4.2 و اتصال NFC دیگر گزینه‌های ارتباطی گوشی را تشکیل می‌دهند و GPS و GLONASS در مسیریابی نیز این لیست را تکمیل می‌کنند.

کلام آخر

اکسپریا L2 محصولی از سونی در پائین‌ترین رده سطح متوسط بازار است. نقاط قوت این مدل را در یک نگاه می‌توان در صفحه‌نمایش بزرگ و نسبتا با کیفیت، ارائه دو سیم‌کارت و کارت حافظه مجزا، حضور پورت USB-C، میدان دید واید دوربین سلفی، باتری با ظرفیت بالا و حافظه داخلی نسبتا مناسب خلاصه کرد. در سوی دیگر بدنه پلاستیکی، حاشیه‌های ضخیم در بالا و پائین و کناره‌های صفحه‌نمایش، ضخامت و وزن زیاد، کیفیت نچندان فوق‌العاده دوربین اصلی، ارائه نشدن با اندروید 8 و بخش پردازشی و گرافیکی قدیمی و ضعیف مشکلات و موارد منفی این مدل را تشکیل می‌دهند.