mobile.ir - مرجع موبایل ایران

سال 2015 برای شرکت HTC سرشار از اتفاقات متفاوت و رویدادهای دور از انتظاری بود که همچون یک دومینوی کابوس‌وار با استقبال پایین‌تر از حد انتظار از پرچمدار HTC One M9 آغاز شد، با تنزل چشمگیر سهام شرکت ادامه یافت و با از دست رفتن بخش بزرگی از سهم بازار این برند آخرین تکه‌ این پازل ناگوار رقم خورد. شرایط نابسامان HTC در سال گذشته البته طبیعتا به یکباره ایجاد نشده و ریشه‌های نسبتا طولانی آن را می‌توان در سال‌های قبل و به‌ویژه در زمان معرفی نسل دوم پرچمدارهای سری One یعنی One M8 جست‌وجو کرد.

One M8 در ابتدای سال 2014 در حالی به بازار ارائه می‌شد که با بدنه تمام فلزی، دو اسپیکر استریو در بالا و پایین صفحه‌‌نمایش و دو لنز دوربین در بخش پشتی نگاه هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌ساخت. در همان سال گلکسی S5 از سامسونگ و G3 از ال‌جی نه‌تنها دارای بدنه فلزی نبودند بلکه از دو دوربین در بخش پشتی و اسپیکر استریو نیز در آنها خبری نبود. بدین‌ترتیب در حالی که موفقیت M8 با تکیه بر جنبه‌های رقابتی دستگاه و نیم نگاهی به مدل درخشان One M7 در سال پیش از آن کاملا تضمین شده به نظر می‌رسید. اما انتخاب کاربران و اولویت‌های خریداران به نکته دیگری اشاره داشت. One M8 با وجود طراحی فلزی و چشمگیر دستگاه، سنگین، ‌بزرگ و ضخیم بوده و در حالی که رقبای آن صفحه‌نمایش‌های بزرگ‌تر با وضوح بالاتری را ارائه می‌کردند همچنان از صفحه‌نمایش 5 اینچ و رزولوشن فول اچ‌دی بهره می‌برد. اوضاع M8 در زمینه دوربین برخلاف تصور اولیه از این نیز وخیم‌تر بود و با پافشاری بر ایده دوربین التراپیکسلی و استفاده از یک دوربین 4 مگاپیکسلی در یک پرچمدار در حالی که دیگر رقبای آن دارای دوربین‌های 13، 16 و حتی 20 مگاپیکسل بودند شرایط برای تنزل هرچه بیشتر این مدل فراهم شد.

اگر One M8 به واسطه استفاده از یکی دو ایده جدید و ابتکاری اندک شانسی برای جلب توجه برخی خریداران داشت One M9 در حضور بزرگانی همچون Galaxy S6 و LG G4 با تکرار بسیاری از اشتباهات نسل قبلی عملا شانس دستیابی به موفقیت این تایوانی خوش‌نام بازار موبایل را از میان برد. M9 در حالی در سال 2015 همچنان از یک صفحه‌نمایش 5 اینچی فول اچ‌دی در ساختار خود استفاده کرد که دیگران مدت‌ها بود پرچمداران خود را در سایزهای فراتر از 5 تا 5.5 اینچ به بازار ارائه می‌کردند و در برخی دیگر برای دومین سال متوالی از وضوح بالاتر QHD در پنل صفحه‌نمایش استفاده شده بود. تغییرات حداقلی در طراحی و برخی نکات کوچک و بزرگ دیگر بار دیگر اجازه درخشیدن به One M9 در سال گذشته را نداده و چشم‌های علاقه‌مندان به ایده‌های جدید و دیوایس‌های آینده این برند دوخته شد.

نخستین بارقه‌های امید در مجموعه HTC با معرفی One A9 در اواخر سال گذشته میلادی درخشیدن گرفت. در One A9 تقریبا تمامی اجزای پیرامونی دستگاه با طراحی تازه‌ای همراه شد و فارغ از صحت و سقم اتهامات وارده بر این برند در طراحی نزدیک این گوشی به تولیدات اپل، به روشنی جنبه‌هایی از تغییر دیدگاه HTC در طراحی گوشی‌های پیشرفته این برند در آن به چشم می‌خورد. در One A9 با وجودی که از اسپیکرهای دوگانه بالا و پایین صفحه‌نمایش خبری نیست و برآمدگی بخش پشتی نیز جای خود را به سطحی تخت و صاف داده است اما در عوض ضخامت دستگاه با کاهش روبرو شده، با وزن معقول‌تری روبرو هستیم و در بخش دوربین نیز تغییرات امیدوارکننده‌ای دیده می‌شود.

با موفقیت نسبی One A9 در فاصله زمانی نچندان طولانی حضور آن در بازار شرایط برای تطبیق پرچمداران اصلی بر پایه این موفقیت و ارائه دیوایسی کاملا متفاوت از آنچه تا به امروز از HTC دیده‌ایم فراهم آمده است. HTC 10 جدیدترین پرچمدار تایوانی سخت‌کوش بازار موبایل نه‌تنها از لحاظ طراحی بلکه در ساختار داخلی و حتی در برخی جنبه‌های نرم‌افزاری نیز با الگوهای شکل گرفته در ذهن کاربران از برند HTC متفاوت بوده و می‌توان آن را تولدی دوباره برای این برند نامید. HTC 10 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

شکل ظاهری جعبه محتویات HTC 10 تفاوت خاصی با گذشته نداشته و همان ساختار مربعی به رنگ سفید و نقطه‌های مشکی بدون تصویری از گوشی روی آن دیده می‌شود.

محتویات سه‌گانه اصلی درون این جعبه شامل شارژر، هدست سیمی و کابل USB می‌شوند که همگی نسبت به گذشته با تغییر روبرو شده‌اند.

هدست سیمی دستگاه با طراحی متفاوت و درایورهای بسیار بزرگی و خاصی طراحی شده که حتی پیش از استفاده نیز انتظار مواجهه با کیفیت بالایی را در ذهن ایجاد می‌کنند. این هدست در عمل از صدای بم بسیار بالایی برخوردار است و کاربران علاقه‌مند به باس بالا را بیش از اندازه راضی و سیراب خواهد کرد. در زمینه فرکانس‌های بالا و صداهای زیر می‌توان امتیاز متوسطی را برای این هدست در نظر گرفت.

روی سیم‌های این هدست علاوه بر میکروفون تنها یک دکمه برای دریافت تماس در نظر گرفته شده است.

تغییر بعدی به کابل USB این مجموعه تعلق دارد که از یک سو دارای پورت USB فول سایز و از سوی دیگر مجهز به پورت USB Type-C است که اتصال دستگاه به کامپیوتر را (برخلاف Nexus 6P‌ و Nexus 5X که از هر دو سمت دارای پورت USB Type-C هستند) به امر آسانی بدل می‌کند.

در نهایت با شارژر بزرگ و جدیدی روبرو می‌شویم که نه‌تنها توان حالت عادی آن از 7.5 وات سال گذشته در مدل One M9 به 12.5 وات (5 ولت و 2.5 آمپر) ارتقا یافته بلکه با پشتیبانی از شارژ سریع قادر است توانی معادل 15 تا 15.3 وات (12 ولت و 1.25 آمپر یا 9 ولت و 1.7 آمپر) را به باتری دستگاه منتقل کند. در مورد این شارژر و سرعت آن در ادامه در بخش باتری بیشتر سخن می‌گوییم.

طراحی ظاهری

اگر One A9 را پیش از این در دست نگرفته باشید، همه چیز در HTC 10 از طراحی بخش پشتی گرفته تا تک اسپیکر زیر دستگاه و از دکمه لمسی زیر صفحه‌نمایش تا جایگاه جک هدست برای شما جدید می‌نماید. با نیم‌نگاهی به One A9 اما برخی از این تغییرات آشنا به نظر می‌رسند. فلزی بودن دستگاه مثل همیشه حس در دست‌گیری یک گوشی پیشرفته و گرانقیمت را به کاربران منتقل می‌کنند اما وزن نسبتا بالای دستگاه نگرانی در مورد سرنوشت گوشی هنگام افتادن از دست را کاملا افزایش می‌دهد.

کاربران قدیمی HTC در این طراحی بلافاصله متوجه جای خالی اسپیکرهای استریو در بالا و پایین صفحه‌نمایش می‌شوند؛ اسپیکرهایی که با وجود دو بار همنشینی در کنار اسکنر اثر انگشت (در HTC One ME و HTC One M9+) بالاخره میدان را به نفع رقیب محبوب‌تر ترک گفتند. به عنوان یک نکته ظریف دیگر، در HTC 10 برای اولین بار در یک گوشی پرچمدار این برند از نشان HTC در زیر صفحه‌نمایش و در کل بخش رویی دستگاه خبری نیست و این نشان تنها به پشت گوشی محدود شده است. استفاده مجدد از دکمه‌های لمسی زیر صفحه‌نمایش دیگر نکته قابل ذکر در بخش طراحی این مدل است.

برخلاف One A9 در HTC 10 مثل دیگر پرچمداران گذشته این برند از طراحی برجسته و محدب در بخش پشتی استفاده شده که البته انحنای آن تا حدودی کمتر از گذشته بوده و یک لبه پخ‌دار جدید در دورتادور این قسمت ضخامت گوشی را به طرز نامحسوسی کمتر از آنچه هست نشان می‌دهد.

جایگاه اسکنر اثر انگشت در زیر صفحه‌نمایش مثل پرچمداران سامسونگ و اپل چندان ارگونومیک نبوده و در عمل تنها انگشت شست در حین استفاده روزمره به آسانی روی آن قرار می‌گیرد.

طراحی HTC 10 بدون شک در مقایسه با گذشته با تغییرات بزرگ و محسوسی روبرو شده که می‌تواند نویدبخش بازگشت اچ‌تی‌سی به جاده سودآوری و محبوبیت تلقی شود. در این میان می‌توان به برخی موارد نسبتا منفی همچون حذف اسپیکرهای استریو و جایگاه غیر ارگونومیک دکمه اثر انگشت در زیر صفحه‌نمایش نیز اشاره کرد که البته در مقایسه با موارد مثبت در جایگاه پایین‌تری از اهمیت قرار می‌گیرند.

ابعاد و وزن

افزایش 0.2 اینچی سایز صفحه‌نمایش HTC 10‌ به لطف حذف اسپیکرهای استریو در بالا و پایین به افزایش چشمگیری در ارتفاع گوشی منجر نشده است. ارتفاع 145.9 میلیمتری این گوشی تقریبا هم‌اندازه با One A9 با صفحه‌نمایش 5.0 اینچی بوده و مقایسه آن با One M9 سال گذشته نیز تنها 1.3 میلیمتر افزایش ارتفاع را نشان می‌دهد. در بالا و پایین صفحه‌نمایش HTC 10 البته فضای خالی بسیار زیادی دیده می‌شود که به آسانی می‌توانست حداقل 5 میلیمتر دیگر از ارتفاع دستگاه بکاهد. حاشیه‌های جانبی صفحه‌نمایش برای یک گوشی پرچمدار نسبتا زیاد به نظر می‌رسد اما عرض 71.9 میلیمتری آن رقم مناسبی برای این کلاس به حساب می‌آید. HTC 10 از ضخامت 9 میلیمتری برخوردار است که در مقایسه با دیگر پرچمداران سال 2016 با ضخامت‌های کمتری از 8 میلیمتر عدد بزرگ‌تری را نشان می‌دهد.

همچون سال‌های پیش HTC 10 نیز از وزن بسیار بیشتری نسبت به همتایان خود برخوردار است. این گوشی 5.2 اینچی 161 گرم وزن دارد که حتی در مقابل Samsung Galaxy S7 edge با صفحه‌نمایش 5.5 اینچی نیز 4 گرمی سنگین‌تر است.

صفحه‌نمایش

HTC با وجود تجربه موفقیت‌آمیز در استفاده از فناوری AMOLED در ساخت صفحه‌نمایش One A9، در HTC 10 بار دیگر ترجیح داده است تا به سبک دیگر پرچمداران این برند از فناوری کلاسیک IPS TFT LCD بهره ببرد. صفحه‌نمایش دستگاه این بار با فناوری Super LCD5 ساخته شده که تعریف HTC از نسل جدید پنل‌های IPS این برند است. ابعاد این صفحه‌نمایش بالاخره پس از 2 سال از معرفی One M8 از 5 به 5.2 اینچ ارتقا یافته و رزولوشن آن نیز 1080p اینک به 2560×1440 یا QHD افزایش پیدا کرده است. فشردگی 565ppi این پنل با اینکه در عمل توسط چشم انسان قابل تفکیک نیست و به ضرر دوام باتری نیز تمام می‌شود اما در ترند رو به رشد و هیجان‌انگیز واقعیت مجازی یا VR امری مهم و تعیین‌کننده به حساب می‌آید.

از کیفیت رنگ و زاویه دید این صفحه‌نمایش می‌توان رضایت کامل داشت و کنتراست و سطح رنگ مشکی نیز با اینکه می‌توانست اندکی بهتر باشد اما هنوز قابل‌قبول به نظر می‌رسد. روشنایی این صفحه‌نمایش در مقایسه با برترین‌های بازار فوق‌العاده نیست و همین موضوع در کارکرد بی‌نقص پنل در نور مستقیم خورشید تاثیری نسبتا منفی برجای گذاشته است. این البته به معنای کیفیت پایین این پنل زیر نور خورشید نیست اما در مقایسه با بزرگان نمی‌توان آن را در بالاترین رده جای داد. سطح شیشه‌ای Gorilla Glass 4 این پنل نیز تا حدودی بازتاب‌دهنده نور است.

زیر صفحه‌نمایش به دکمه لمسی Home در مرکز تعلق دارد و پس از 3 سال از معرفی One M7 بار دیگر دکمه‌های دوگانه back و recent به دو طرف این قسمت افزوده شده‌اند. یک نکته منفی در این بخش در مرکز نبودن و پایین‌تر قرار گرفتن ردیف اسکنر اثر انگشت و دکمه‌های دو طرف آن است که در عمل به خصوص حین تاچ کردن دکمه back اندکی منجر به گمراه شدن کاربران و لمس کردن محوطه بالای این کلید می‌شود.

در بالای صفحه‌نمایش به دوربین دوم، حسگرهای نور و Proximity و البته اسپیکر تماس بر می‌خوریم که در این میان لنز بزرگ دوربین دوم خبر از تغییرات مهمی را در این قسمت می‌دهد. در ادامه و در بخش دوربین به این قسمت باز خواهیم گشت. اسپیکر تماس در این قسمت ظاهرا وظیفه پخش صداهای زیر با فرکانس بالا را نیز در ترکیب با اسپیکر اصلی بر عهده دارد هرچند این اسپیکر در نمونه در اختیار ما صدایی را در هنگام پخش موسیقی از خود خارج نمی‌ساخت.

سنسور اثر انگشت

حسگر بیضی شکل اثر انگشت در زیر صفحه‌نمایش از لحاظ طراحی و عملکرد شباهت نزدیکی به آنچه پیش از این در One A9 دیده بودیم داشته و همواره فعال بودن آن امکان بازگشایی قفل صفحه‌نمایش حتی در هنگام خاموش بودن پنل را فراهم می‌آورد. شناساندن یک انگشت جدید به این سنسور به نزدیک 20 ثانیه زمان نیاز دارد که نسبتا سریع محسوب می‌شود. از لحاظ دقت و سرعت بازگشایی نیز با نمونه‌ای در سطح دیگر بزرگان روبرو هستیم. از این ویژگی در حالت پیش‌فرض تنها برای بازگشایی قفل صفحه‌نمایش می‌توان بهره برد و امکان دیگری برای آن در نظر گرفته نشده است.

اجزای جانبی

در اجزای جانبی HTC 10 تغییراتی نسبت به گذشته دیده می‌شود. در سمت چپ دستگاه اسلات کارت حافظه گوشی قرار دارد که در One M9 در سمت راست جای گرفته بود.

در سمت راست به ترتیب از بالا به پایین به اسلات سیم‌کارت، دکمه دوگانه تغییر صدا و در نهایت کلید پاور بر می‌خوریم که این آخری به سبک One A9 به صورت دندانه‌دار و برجسته طراحی شده است. Rocker تغییر صدا که در One M9 به دو دکمه مجزا در زیر یکدیگر تغییر شکل داده بود بار دیگر به یک کلید بزرگ تفکیک نشده تبدیل شده است که از این مورد می‌توان به عنوان یک نکته نسبتا منفی یاد کرد.

بالای گوشی با حذف درگاه اینفرارد تنها به جک هدست در مرکز تعلق دارد و در پایین نیز به اسپیکر اصلی دستگاه همراه با میکروفون و پورت USB Type-C‌ بر می‌خوریم. قدرت صدای خروجی از این اسپیکر حداکثر 94.5dBA اندازه‌‌گیری شد که صدای متوسط رو به بالایی محسوب می‌شود.

بخش پشتی

قسمت پخ‌خورده پیرامون HTC 10 در بخش پشتی علاوه بر نقش موثر در نازک‌تر نشان دادن دستگاه در عمل در بهبود در دست‌گیری گوشی نیز نقش به سزایی ایفا کرده و جلوه زیبایی نیز به این قسمت بخشیده است. دوربین اصلی همانند نسل‌های پیشین این کلاس همچنان در زیر خطوط آنتن در مرکز بخش بالایی جای دارد اما جایگاه دو فلش LED و اتوفوکوس لیزری از سمت چپ لنز به سمت راست منتقل شده است. لنز دوربین همانند A9 اندکی بیرون زدگی را تجربه کرده که البته در عمل مشکل خاصی را ایجاد نمی‌کند.

دوربین اصلی

یکی از موانع اسمارت‌فون‌های HTC در چند سال اخیر برای جذب خریداران و کاربران جدید، به دوربین‌های این برند تعلق داشته است. انتقال دوربین 4 مگاپیکسلی با فناوری التراپیکسلی به بالای صفحه‌نمایش در One M9 و تغییرات اساسی در دوربین اصلی اتفاقات مثبتی بودند که از سال گذشته آغاز شده و ادامه دادن این مسیر می‌تواند پس از مدت‌ها پرچمداران HTC را در جمع بهترین‌های این کلاس مطرح کند.

دوربین اصلی HTC 10 یک نمونه 12 مگاپیکسلی با لرزه‌گیر اپتیکال و دو فلش LED با توناژهای رنگی متفاوت است که در مقایسه با دوربین 20 مگاپیکسلی One M9 از سنسور بزرگ‌تر 1/2.3 اینچی بهره می‌برد و گشودگی دیافراگم لنز آن نیز از f/2.2 به f/1.8 افزایش پیدا کرده است. این البته تنها تفاوت‌های این دوربین با گذشته نیست و یکی دو مورد کوچک و بزرگ دیگر تفاوت‌های مهمی را در عمل رقم زده‌اند. همانطور که در بررسی بدنه اشاره شد در کنار فلش‌های LED این دوربین از سیستم اتوفوکوس لیزری استفاده شده که سرعت و دقت بالاتری را نسبت به سیستم‌های معمول تشخیص فوکوس مبتنی بر کنتراست ارائه می‌دهد و از این گذشته سایز پیکسل‌های سنسور نیز از 1.2 میکرون در One M9 اینک به 1.55 میکرون رسیده است. برای مقایسه بهتر است بدانیم که Samsung Galaxy S7 از دوربین با پیکسل‌های کوچک‌تر 1.4 میکرونی بهره می‌برد بنابراین از همین ابتدا عزم HTC برای ارائه یک دوربین متفاوت و با کیفیت کاملا مشهود است.

ساختار منویی دوربین کاملا تغییر یافته و به میزان زیادی ساده‌تر شده است. در سمت راست همجنان دو شاتر جداگانه برای عکاسی و فیلم‌برداری در نظر گرفته شده و نمای آخرین عکس نیز در بالای این بخش به چشم می‌خورد. یک تغییر جدید در اینجا افزوده شدن دکمه سوئیچ بین دو دوربین در زیر ستون سمت راست است که پیش از این در این قسمت حضور نداشت و برای فعال کردن دوربین دوم باید از منوی تغییر حالت گزینه Selfie انتخاب می‌شد.

یک نکته جالب در ساختار منویی دوربین زمانی رخ می‌دهد که مکانیزم اتوفوکوس لیزری با دست یا هر جسم دیگری پوشیده می‌شود در این هنگام پیغامی برای برطرف کردن این مانع روی صفحه ظاهر می‌شود. این قابلیت که جای خالی آن در دیگر اسمارت‌فون‌های دارای این سیستم کاملا خالی به نظر می‌رسد در ارتقا کیفیت عکاسی برای کاربران نقش مهمی را ایفا خواهد کرد.

در سوی دیگر و در ستون سمت چپ دو گزینه تنظیمات فلش و HDR در بالا و پایین و آیکونی با دو خط موازی برای دسترسی به دیگر تنظیمات در نظر گرفته شده است.

درون این قسمت آیکون‌ها همچنان به صورت یک ستون عمودی از بالا به پایین مرتب شده‌اند و در صورتی که تنظیم انتخاب شده دارای زیر منوی مجزایی باشد این زیر منو در ستون دیگری در کناره این بخش به نمایش در می‌آید. از جمله این موارد می‌توان به گزینه Photo و زیر منوی تایمر و وضوح عکاسی (حداکثر 12 مگاپیکسل در نسبت تصویر 4:3 و حداکثر 9 مگاپیکسل در نسبت 16:9)، حالت Pro با زیر منوی تغییر فرمت، تایمر و وضوح،‌ Video با زیر منوی تغییر وضوح و فعال‌سازی صدای با کیفیت بالا و Selfie Photo با امکان تغییر رزولوشن (5 مگاپیکسل در نسبت تصویر 4:3 و 4 مگاپیکسل در نسبت تصویر 16:9)،‌تایمر و زیباسازی چهره اشاره کرد.

عکاسی پانوراما، Zoe camera (ضبط 3 ثانیه فیلم فول اچ‌دی پیش از گرفتن عکس)،‌ برداشت ویدئوی هایپرلپس و اسلوموشن، تغییر وظیفه دکمه ولوم و امکان غیر فعال کردن صدای شاتر از دیگر مواردی قابل اشاره در منوی تنظیمات این دوربین به حساب می‌آیند.

حالت Pro یکی از قسمت‌های جذاب این منو به حساب می‌آید که مثل گذشته با انتخاب آن می‌توان 5 گزینه فوکوس، سرعت شاتر (از 2 ثانیه تا 1/8000 ثانیه)، عدد ISO (از 100 تا 3200)،‌ تنطیم نورگیری یا Ev و در نهایت وایت‌بالانس را به صورت دستی تغییر داد. تنها تغییر این بخش نسبت به One M9 به عدد ISO یا حساسیت تعلق دارد که در M9 حداکثر تا 1600 قابل ارتقا بود. در این بخش طبیعتا می‌توان تصاویر را در حالت RAW با فرمت DNG ذخیره کرد.

عکاسی با این دوربین را با یک سوژه از فاصله نزدیک یا ماکرو آغاز می‌کنیم. در این حالت می‌توان از جزئیات و detail تصویر رضایت داشت و با وجودی که هنوز سرعت فوکوس امکان بهبود دارد اما HTC 10 از این آزمون به میزان زیادی سر بلند خارج می‌شود.

در حالت اتوماتیک بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در حالت اتوماتیک همراه با HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در حالت اتوماتیک بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در حالت اتوماتیک همراه با HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در یک سوژه فضای باز در هر دو حالت عادی و HDR با تصویری با رنگ‌های مناسب و کنتراست مطلوب روبرو می‌شویم اما از لحاظ میزان جزئیات هنوز امکان بهبود وجود دارد. یک نکته نچندان جالب در این دو تصویر محو شدن و از فوکوس خارج شدن کناره پایین سمت چپ است که البته این مشکل می‌تواند به نمونه در اختیار ما مربوط باشد.

در حالت اتوماتیک بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در حالت اتوماتیک همراه با HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نهایت در تصویر سوم هنوز می‌توان از کنتراست و رنگ‌ها رضایت کامل داشت اما همانطور که در برش اندازه کامل (کراپ 100 درصد) تصاویر مشخص است از لحاظ جزئیات فاصله مشخصی با بهترین‌های این کلاس دیده می‌شود.

در حالت اتوماتیک بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در حالت اتوماتیک همراه با HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کراپ 100 درصد در حالت HDR

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه انجام می‌شود. بیت‌ریت تصویر در این حالت حوالی 56Mbps است و در هر بار لمس کردن دکمه ریکورد حداکثر 6 دقیقه می‌توان به فیلم‌برداری با این وضوح پرداخت. میزان جزئیات و کیفیت رنگ در وضوح 4K بسیار بالاست و از این بابت می‌توان آن را با برترین‌های این رده مقایسه کرد.

بیت‌ریت‌ تصویر در وضوح 1080p با 30 فریم در ثانیه 23Mbps است و صدا نیز به صورت دو کاناله با بیت‌ریت 184Kbps برداشت می‌شود. یک نکته جالب در این میان برداشت صدا بصورت loss-less با فرمت FLAC است که با فعال کردن گزینه High-res Audio صورت می‌پذیرد. تفاوت این دو برداشت صدا در عمل به وضوح به گوش می‌رسد. در نظر نگرفتن رزولوشن 1080p با 60 فریم در ثانیه در این دوربین نیز یکی از نکات منفی بخش فیلم‌برداری به حساب می‌آید.

دوربین دوم

دوربین دوم HTC 10 نه‌تنها به سیستم فوکوس خودکار همانند یک دوربین حرفه‌ای مجهز شده بلکه برای اولین بار در کلاس دوربین‌های سلفی، لرزه‌گیر دست یا OIS نیز در آن دیده می‌شود. این دوربین 5 مگاپیکسلی در عمل از سرعت فوکوس بسیار مناسبی برخوردار است و از لحاظ میدان دید نیز می‌توان آن را یکی از وایدترین نمونه‌ها در این رده قلمداد کرد. لرزه‌گیر دست نیز با اینکه بیشتر در حین فیلم‌برداری تاثیر آن را می‌توان مشاهده کرد برای کاربرانی با دست‌های لرزان نکته بسیار مثبتی به حساب می‌آید.

باتری

ظرفیت باتری HTC 10 نسبت به One M9‌ با اندک افزایش از 2840 میلی آمپر ساعت به 3000mAh رسیده است که البته در نگاه اول این میزان افزایش در مقایسه با مصرف بالاتر صفحه‌نمایش QHD چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد. دوام این باتری در عمل با حضوری 3 تا 4 ساعته در شبکه‌های اجتماعی با وای‌فای، برقراری چند تماس کوتاه، استفاده نسبتا کوتاه از دوربین (برداشت چندین عکس و چند دقیقه‌ای فیلم‌برداری) و در نهایت استفاده کمتر از یک ساعت از اینترنت با شبکه‌های موبایلی حداکثر تا اواسط روز دوم ادامه پیدا می‌کند اما با تغییر نوع استفاده و به خصوص کاستن از لحظات استفاده از وای‌فای و شبکه‌های موبایلی می‌توان به دوام بالاتر این باتری این امید بست.

در تست باتری این گوشی در آزمون باتری PC Mark به زمان 6 ساعت و 27 دقیقه دست پیدا کردیم که دوامی نسبتا متوسط را برای این باتری تعریف می‌کند.

شارژر 15.3 واتی دستگاه با پشتیبانی گوشی از Quick Charge 3.0 یکی از سریع‌ترین نمونه‌ها در این کلاس به حساب می‌آید. تست این شارژر را زمانی که باتری تنها 2 درصد شارژ داشت آغاز کردیم در این حالت با گذشت 5 دقیقه به شارژ 7 درصد و پس از 10 دقیقه به شارژ 16 درصد دست یافتیم. شارژ گوشی پس از 20 دقیقه به 28 درصد رسید و با گذشته 30 دقیقه 42 درصد باتری پر شده بود. در 40 دقیقه به 55 درصد، در 50 دقیقه به 68 درصد و در رأس یک ساعت به 78 درصد شارژ باتری دست پیدا کردیم. باتری HTC 10 پس از گذشته 90 دقیقه از آغاز شارژ تا 98 درصد ظرفیت خود پر شد و عملیات شارژ ظرف 95 دقیقه کامل شد.

رابط کاربری سیستم‌عامل

سیستم‌عامل دستگاه نسخه 6.0.1 اندروید مارشملو همراه با جدیدترین نسخه رابط کاربری Sense UI اچ‌تی‌سی بوده که یکی از جذابیت‌های اصلی دستگاه برای علاقه‌مندان به این برند به حساب می‌آید. بوت دستگاه نزدیک به 31 ثانیه به طول می‌انجامد که تقریبا مشابه One M9 در این زمینه است.

تغییر اصلی رخ داده در Sense UI به ساده‌تر شدن این رابط کاربری و حذف بسیاری از برنامه‌های اضافه و اپلیکیشن‌هایی که معادل گوگلی آنها از پیش روی سیستم‌عامل وجود دارد تعلق دارد. از این طریق دیگر نشانی از یک مرورگر اختصاصی HTC در کنار گوگل کروم نیست و اپلیکیشن‌های جداگانه تقویم، موزیک، گالری تصاویر، Polaris Office و چندین مورد دیگر جای خود را به معادل‌های پیش‌فرض اندروید داده‌اند. بدین‌ترتیب برای اولین بار با رابط کاربری سنس بسیار منظم‌تر و ساده‌تری روبرو هستیم و کاربران برای انجام یک کار دو یا چند گزینه مختلف را پیش رو ندارند.

در صفحه قفل به صورت پیش‌فرض 4 آیکون مرورگر، دوربین، پیام‌ها و شماره‌گیر در پایین قرار دارند و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز به دلخواه کاربران می‌توانند در این بخش حضور داشته باشند. زمان، تاریخ و وضعیت آب و هوا نیز طبیعتا در بالای این قسمت دیده می‌شوند.

در صفحه Home حداکثر 5 دسک‌تاپ می‌توان در اختیار داشت و دسک‌تاپ ششم در کناره سمت چپ نیز طبق معمول به Blinkfeed برای نمایش اخبار به صورت تصویری تعلق دارد. Blinkfeed را می‌توان از مد ویرایشی این قسمت حذف کرد اما جای خالی آن را نمی‌توان به دسک‌تاپی دیگر اختصاص داد.

در App drawer یا منوی اصلی، آیکون‌ها در حالت پیش‌فرض به صورت 5 سطر 4 تایی با اسکرول عمودی مرتب شده‌اند که در مقایسه با اکثر دیگر نمونه‌های این کلاس با اسکرول افقی، دسترسی به نسبت بهتری را ارائه می‌کند. آیکون‌های این بخش را می‌توان به فرم 4×3 نیز مرتب کرد.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بخش بالایی یکی از بخش‌های کاملا ساده شده در سنس جدید است که بسیار به اندروید اصلی حاضر در سری نکسوس نزدیک شده و از این لحاظ شباهت تقریبا کاملی با نمونه حاضر در One A9 دارد. آیکون‌های این بخش به دو قسمت شامل وای‌فای و بلوتوث در بالا (با امکان دسترسی به تنظیمات بدون خارج شده از این منو) و 9 آیکون غیر قابل تغییر دیگر در پایین تقسیم شده‌اند. تنها تفاوت آیکون‌های این بخش با One A9 به حذف گزینه Fingerprint Scanner و افزوده شدن ماشین حساب به این بخش تعلق دارد. اسلایدر تنظیم روشنایی (فاقد گزینه فعال و غیر فعال کردن روشنایی خودکار) همراه با زمان و تاریخ و دکمه دسترسی مستقیم به Setting دیگر موارد حاضر در این بخش را تشکیل می‌‌دهند.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

ساختار پردازشی HTC 10 براساس چیپ‌ست Qualcomm Snapdragon 820 حاوی 4 هسته‌ کاستوم Kryo شکل گرفته است. 2 هسته‌ قدرتمندتر این چیپ‌ست دارای فرکانس 2.16 گیگاهرتزی بوده و 2 هسته‌ کم‌سرعت‌تر 1.6 گیگاهرتزی هستند که در شرایط مختلف به فراخور نیاز سیستم مورد استفاده قرار می‌گیرند. 4 گیگابایت رم و گرافیک پیشرفته Adreno 530 شرایط ایده‌آلی را برای کارکرد بسیار سریع و بدون مشکل این مجموعه فراهم می‌آورند. حافظه داخلی دستگاه در دو نسخه 32 و 64 گیگابایتی ارائه می‌شود که در نسخه 32 گیگابایتی در اختیار ما نزدیک به 23.9 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد. در طی تست‌های پردازشی و گرافیکی صورت پذیرفته روی HTC 10، دستگاه به اندازه معقول و قابل قبولی گرم شد و می‌توان تا حدود زیادی از رفع شدن مشکلات گرم شدن بیش از اندازه One M9 در این مدل سخن گفت.

نخستین تست چون همیشه به Geekbech 3 تعلق دارد در این تست قدرت هسته‌های پردازشی به صورت تکی و جمعی سنجیده شده و معیار نهایی با یک عدد اعلام می‌شود. Samsung Galaxy S7 edge با چیپ‌ست Exynos 8890 حالت تک هسته‌ای این تست را با امتیاز 2103 پشت سر گذاشت و انتظار داریم HTC 10 امتیازی نزدیک و یا حتی بیشتر از رقیب سامسونگی خود ثبت کند. این انتظار در عمل نیز برآورده شده و با ثبت رقم 2165 شرایط بسیار مناسب هسته‌های پردازشی HTC 10 به خوبی به نمایش گذاشته می‌شود امتیاز چند هسته‌ای این تست اما طبیعتا به دلیل هسته‌های کمتر پروسسور Snapdraghon 820 نسبت به Exynos 8890 کمتر از رقیب سامسونگی و برابر 4795 واحد ثبت شد.

در تست دوم یعنی AnTuTu v.6.0.4 پرچمداران به راحتی امتیازهای فراتر از 130 هزار واحد را ثبت می‌کنند و در HTC 10 نیز با پروسسور قدرتمند، گرافیک پیشرو و حافظه رم بالا انتظاری جز این نمی‌رود. امتیاز HTC 10 در این تست کلی که در آن اکثر المان‌های مهم گوشی از جمله وضوح صفحه‌نمایش، کیفیت و سرعت پردازنده‌ها، حافظه رم و سرعت حافظه داخلی مورد بررسی قرار می‌گیرد رقم 132541 واحد بود که به خوبی شرایط بسیار مناسب HTC 10 را توصیف می‌کند.

در نهایت در آخرین تست چون همیشه به سراغ بنچ‌مارک گرافیکی 3DMark و تست سنگین Sling Shot می‌رویم. یکی از پرچمداران فعلی بازار یعنی Samsung Galaxy S7 edge با گرافیک 12 هسته‌ای Mali-T880 MP12 این تست را با امتیاز 2165 پشت سر گذاشت که رقمی بسیار مناسب برای تستی سنگین بر مبنای OpenGL ES 3.1 به حساب می‌آید. HTC 10 با تکیه بر گرافیک Adreno 530 این تست را با امتیاز اندکی پایین‌تر 1680 به پایان رساند که خبر از قدرت گرافیکی مطلوب این مجموعه می‌دهد.

ارتباطات

HTC 10 در مبحث ارتباطات یکی از قدرتمند‌ترین پرچمداران فعلی بازار به حساب می‌آید. این گوشی با اینکه از دو سیم‌کارت پشتیبانی نمی‌کند اما LTE Cat.9 در آن سرعت بسیار بالای 450Mbps‌ را ارائه می‌کند و باندهای فرکانسی جامعی نیز در آن به چشم می‌خورد. وای‌فای دستگاه از نوع پر سرعت ac بوده و بلوتوث نسخه 4.2 نیز شرایط یکسانی با دیگر پرچمداران دارد. اینفرارد از مجموعه ارتباطی گوشی حذف شده اما NFC‌ همچنان در آن حضور دارد. پورت USB دستگاه همانطور که در ابتدا اشاره شد از نوع Type-C با امکان جایگذاری از هر دو طرف است اما تفاوت مهم در این میان به ورژن 3.1 بودن USB در این مدل تعلق دارد که سرعت تبادل بسیار بالاتری را نسبت به گذشته ایجاد می‌کند. به عنوان نمونه‌ای جهت مقایسه Samsung Galaxy S7 edge نه‌تنها دارای USB Type-C نیست بلکه سرعت تبادل در آن نیز به USB 2.0 محدود شده است. یک نکته جالب در مورد این پورت به هنگام اتصال آن به کامپیوتر رخ می‌دهد که تمامی حالت‌های متصور برای آن از جمله USB Tethering (اشتراک‌گذاری اینترنت گوشی با کامپیوتر)، نقل و انتقال فایل با کامپیوتر، تنها شارژ شدن و انتقال شارژ به دستگاهی دیگر را برای انتخاب پیش روی کاربران قرار می‌‌دهد که این آخری یکی از امکانات پورت جدید USB Type-C به حساب می‌آید.

کلام آخر

HTC 10 تلاشی برای بازپس‌گیری سهم از دست رفته بازار برای برندی ست که زمانی در حضور تمامی بزرگان یکی از تعیین‌کننده‌ترین سازندگان اسمارت‌فون در سطح جهانی محسوب می‌شد. طراحی مجدد دستگاه با گزینه‌های جذابی همچون سنسور اثر انگشت و دوربین سلفی مجهز به لرزه‌گیر اپتیکال و اتوفوکوس، شرایط مناسبی را برای مطرح شدن دوباره اچ‌تی‌سی در سطح جهانی فراهم آورده است. HTC 10 از بدنه تمام فلزی با کیفیت، صفحه‌نمایشی با وضوح بالا، دوربین اصلی و دوربین سلفی کاملا راضی‌کننده، مشخصات پردازشی در سطح برترین‌های بازار و گزینه‌های ارتباطی بسیار مناسبی بهره می‌برد. در سوی دیگر از حذف اسپیکرهای دوگانه بالا و پایین صفحه‌نمایش، مجهز نبودن به قابلیت دو سیم‌کارت و ضخامت و وزن نسبتا بالا در مقایسه با دیگر رقبا می‌توان به عنوان برخی از نکات منفی این مدل یاد کرد.